праблі́скаць, ‑ае; зак.

Бліскаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блі́сканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бліскаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блі́снуць гл. бліскаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паблі́скаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Бліскаць некаторы час. Пабліскала маланка і перастала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сверка́ть несов. блі́скаць, бліскаце́ць; (переливаясь) зіхаце́ць; (блестеть) блішча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зіха́ць, ‑ае; незак.

Абл. Каротка імгненна бліскаць. Маланка цяпер зіхала амаль бесперапынна. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

flash​2 [flæʃ] v. успы́хваць, блі́скаць

flash by [ˌflæʃˈbaɪ] phr. v. пралята́ць (пра час)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

блісь,

1. выкл. Выказвае кароткатэрміновасць дзеяння паводле дзеясл. бліснуць, бліскаць. Блісь-блісь! успыхваюць бліскаўкі, Агністанітныя брыжы. Колас.

2. у знач. вык. Адпавядае дзеясл. бліснуць, бліскаць. [Грасыльда:] — Я ўжо думала, што заснула, працерла вочы... Ажно нешта раптам блісь ад месяца пад варыўнёй. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жэ́гаць ’бліскаць’ (барыс., Шатал.). Рус. вяцк. жёгать ’паліць тытунь’, чэш. žehati ’распальваць, паліць; бліскаць’, макед. жега ’калоць, бліскаць’. Прасл. *žegati прадстаўляе адно з чаргаванняў вакалізму ў корані *ž = g. Гл. жыгаць, жгаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

blínken

vi бліска́ць, зіхаце́ць, мільга́ць, мігце́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)