Свя́ны ‘бляклы, бясколерны’ (Ласт.), разам з сьвя́нець ‘блякнуць’, сьвя́нуць ‘выцвітаць, блякнуць, рабіцца цьмяным’ (Ласт.) да вянуць (гл.). Параўн. макед. свене ‘звянуць, выклікаць вяласць’, свенува ‘блякнуць, вянуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fade [feɪd] v.

1. вя́нуць

2. выцвіта́ць, бля́кнуць, ліня́ць

fade away [ˌfeɪdəˈweɪ] phr. v. зніка́ць, заціха́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

blaknąć

незак. блякнуць; выцвітаць, выцвітваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

verwélken

vi (s) (за)вя́нуць; бля́кнуць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dahínwelken

vi (s) адцвіта́ць, вя́нуць, бля́кнуць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábblassen

vi (s) выцвіта́ць, бля́кнуць; выціра́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Жо́ўклы. Укр. жо́вклий ’жоўклы’. Чэш. žlukly ’пратухлы (у прыватнасці, пра тлушч)’. Ад асновы дзеяслова жоўкнуць з суфіксам ‑л‑ (параўн. блякнуць — бляклы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

płowieć

незак.

1. ліняць, блякнуць, аблазіць;

2. жаўцець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pełznąć

незак.

1. паўзці; поўзаць;

2. ліняць, блякнуць, аблазіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Свяло́ ‘чаранок’: трэба свяло на качаргу насадзіць (Сцяшк. Сл.). Няясна; магчыма, аддзеяслоўны назоўнік ад свянаць ‘асаджаць’ (гл.) ці свянуць ‘блякнуць, выцвітаць’ (Ласт.), што звязана з вянуць, вяліць (гл.) — пры дапамозе завяльвання кіёк рабіўся больш моцным.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)