сумбу́рны nordentlich; chatisch [kɑ-] (бязладны); konfs, nklar, dnkel, verwrren (няясны, блытаны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

verwrren

a блы́таны, няя́сны, беспара́дкавы

ein ~er Kopf — блы́танік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Раскаламса́ць, раскаламсі́ць ’размясіць’ (Юрч.). Параўн. з каламеса, каламесіца ’блытаніна, мешаніна’, каламесныблытаны, мяшаны’ (Байк. і Некр.). Роднаснае да раскалле (гл.), што ад прасл. *kalъ > ’гразь’. Імаверна, утворана складаннем кал і мясіць ’змешваць, замешваць’ > ‑каламясі́ць з далейшай дээтымалагізацыяй. Гл. куламеса, куламесіцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сумбу́рны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены яснасці, паслядоўнасці, парадку; блытаны, хаатычны. Помню, я сказаў, што Дастаеўскі здаецца мне вельмі панурым пісьменнікам, што людзі ў яго хваравітыя, і настрой у творах нездаровы, і стыль нейкі сумбурны — нібы сядзеў і пісаў, пісаў, не вельмі абдумваючы раней. Мележ. // Поўны мітусні, сумятні. Сумбурны дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

confused

[kənˈfju:zd]

adj.

1) зьбянтэ́жаны, разгу́блены, засаро́млены

to be confused — засаро́міцца, зьбянтэжыцца, суме́цца

2) заблы́таны, бязла́дны

confused answer — блы́таны адка́з

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зблы́таны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зблытаць.

2. у знач. прым. Перавіты, пераплецены, перамешаны ў беспарадку. Лявон ішоў па садзе — ад дрэўца да дрэўца, кратаў іх рукамі, дзе зрываў леташні ліст, дзе зблытаную павуціну... Кудравец. Рыжык хітра ўсміхнуўся, страсянуў мокрай, зблытанай чупрынай. Кухараў.

3. у знач. прым. Няясны, бязладны, блытаны. Ад мноства зблытаных думак, здавалася, разваліцца галава... Ваданосаў. Тое, што было далей, Тураўцу помніцца нязвязанымі, зблытанымі ўрыўкамі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verwrrt

a

1) блы́таны, заблы́таны

2) перан. пераблы́таны, заблы́таны

3) збянтэ́жаны

j-n ~mchen — збянтэ́жыць [сканфу́зіць] каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)