babbler [ˈbæblə] n. балбату́н; балбату́ха; лапату́н; лапату́ха; марнасло́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chatterbox [ˈtʃætəbɒks] n. infml балбату́н; балбату́ха; лапату́н; лапату́ха

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лапату́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто многа і бесперастанку гаворыць; балбатун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марнасло́ў, ‑слова, м.

Разм. Той, хто любіць многа гаварыць; балбатун, пустаслоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сакату́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто многа, не сціхаючы, гаворыць; балбатун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балабо́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Кругленькі званочак у выглядзе шарыка.

2. перан. Балбатун, пустаслоў.

|| ж. балабо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

blabber​1 [ˈblæbə] n.

1. балбату́н; балбату́ха

2. балбатня́, пустасло́ўе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

свісту́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Той, хто любіць свістаць.

2. перан. Чалавек, які многа гаворыць, а робіць мала, які несур’ёзна адносіцца да справы; балбатун.

|| ж. свісту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трепа́ч м., груб., прост. трапло́, -ла́ ср.; балбату́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пустазво́н, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які гаворыць пустое; балбатун, пустамеля. Мятла цвёрда абяцаў, а ён не пустазвон, а чалавек слова. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)