Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
trajkotać
незак.разм.балакаць, балбатаць, тарахцець
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пабала́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм.
1.Балакаць некаторы час. [Крэшчык] любіць кампанію вышэйшага палёту, любіць пасядзець, пабалакаць, парагатаць.Колас.
2. Пагаварыць аб дробязях. [Віктару] не маўчалася, цягнула яшчэ пабалакаць з бацькам, паблазнаваць.Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Балабо́лка ’званочак на бубне’ (Інстр. III), укр.балабо́лька і г. д. Гукапераймальнае; да балабо́ліць, балабо́ніць, бала́каць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бату́ра балака, пустамеля’, бату́рыць ’балакаць’ (Нас.). Няяснае слова. Можа, звязана з рус.бату́рить, бату́риться ’наравіцца, манежыцца’. Параўн. Фасмер, 1, 135.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Адбылда́каць ’паспешна адгаварыць, невыразна адказаць’ (Бяльк.) да серыі экспрэсіўных дзеясловаў са значэннем ’невыразна гаварыць’. Магчыма, кантамінацыя балакаць з балдзіць ’гаварыць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Балабо́н1 ’званочак’ (Касп., Юрч., Янк. Мат., Гарэц.). Укр.балабо́н ’званок, бразготка’, рус.балабо́н ’пустаслоў’. Гукапераймальнае; да балабо́ніць (гл.), балабо́ліць і г. д.; аснова бала(б)‑, якая, магчыма, выступае ў бала́каць (гл.). Параўн. і чэш.blaboniti.
Балабо́н2 ’балбатун, пустаслоў’ (Янк. Мат., Юрч.). Рус.балабо́н ’тс’, балабо́нить, укр.балабо́н ’званок’, балабо́нити ’званіць’, чэш.blaboniti. Гукапераймальнае; да вялікай групы слоў тыпу балабо́н ’званочак’, балабо́ніць, бала́каць і г. д. Параўн. бало́бан ’балбатун’ (Бяльк.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Балаба́ніць ’барабаніць; стукаць; гаварыць голасна; гаварыць глупства’ (Нас., Шат.), балаба́н ’пустамеля, балбатун’ (Нас.). Такога ж гукапераймальнага паходжання, як і балабо́ніць (гл.). Падрабязней гл. пад бала́каць.