а́ркуш, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Стандартны (тонкі, плоскі) кавалак паперы.

А. са сшытка.

2. Адзінка вымярэння аб’ёму друкаванага тэксту (спец.).

○

Аўтарскі аркуш — 40000 друкарскіх знакаў з прабеламі.

|| прым. а́ркушны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

schríftstellerisch

a пісьме́нніцкі, літарату́рны, а́ўтарскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

narration [nəˈreɪʃn] n. fml

1. апавяда́нне, раска́званне

2. ды́ктарскі тэкст; а́ўтарскі камента́рый

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аўто́граф, ‑а, м.

Тэкст твора, напісаны рукой аўтара; аўтарскі рукапіс. Аўтограф паэмы «Бандароўна». // Уласнаручны подпіс, надпіс. Аўтограф Якуба Коласа.

[Грэч. autos — сам і grapho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́ркуш м. лист;

○ а́ўтарскі а. — а́вторский лист;

друкава́ны а. — печа́тный лист

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

autorski

аўтарскі;

prawa ~e — аўтарскія правы;

honorarium ~e — аўтарскі ганарар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odautorski

аўтарскі, ад аўтара

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сусо́к ’мочка, валакно’ (Ласт.). Відаць, ад ссаць ’уцягваць вадкасць’ (аўтарскі наватвор?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

honorarium

н. ганарар;

honorarium autorskie — аўтарскі ганарар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

aut.

1. = autorski — аўтарскі;

2. = automatyczny — аўтаматычны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)