а́ўтарскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. а́ўтарскі а́ўтарская а́ўтарскае а́ўтарскія
Р. а́ўтарскага а́ўтарскай
а́ўтарскае		 а́ўтарскага а́ўтарскіх
Д. а́ўтарскаму а́ўтарскай а́ўтарскаму а́ўтарскім
В. а́ўтарскі (неадуш.)
а́ўтарскага (адуш.)		 а́ўтарскую а́ўтарскае а́ўтарскія (неадуш.)
а́ўтарскіх (адуш.)
Т. а́ўтарскім а́ўтарскай
а́ўтарскаю		 а́ўтарскім а́ўтарскімі
М. а́ўтарскім а́ўтарскай а́ўтарскім а́ўтарскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

а́ўтарскі а́вторский;

○ а. а́ркуш — а́вторский лист

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́ўтарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аўтара, належыць яму. Аўтарскі тэкст. Аўтарская задума. Аўтарскае права.

•••

Аўтарскі аркуш гл. аркуш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́ўтар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто стварае мастацкі твор, навуковую працу, музыку, распрацоўвае праекты і пад.

А. рамана.

А. сімфоніі.

А. праекта.

|| прым. а́ўтарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

індывідуа́льна-а́ўтарскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. індывідуа́льна-а́ўтарскі індывідуа́льна-а́ўтарская індывідуа́льна-а́ўтарскае індывідуа́льна-а́ўтарскія
Р. індывідуа́льна-а́ўтарскага індывідуа́льна-а́ўтарскай
індывідуа́льна-а́ўтарскае		 індывідуа́льна-а́ўтарскага індывідуа́льна-а́ўтарскіх
Д. індывідуа́льна-а́ўтарскаму індывідуа́льна-а́ўтарскай індывідуа́льна-а́ўтарскаму індывідуа́льна-а́ўтарскім
В. індывідуа́льна-а́ўтарскі (неадуш.)
індывідуа́льна-а́ўтарскага (адуш.)		 індывідуа́льна-а́ўтарскую індывідуа́льна-а́ўтарскае індывідуа́льна-а́ўтарскія (неадуш.)
індывідуа́льна-а́ўтарскіх (адуш.)
Т. індывідуа́льна-а́ўтарскім індывідуа́льна-а́ўтарскай
індывідуа́льна-а́ўтарскаю		 індывідуа́льна-а́ўтарскім індывідуа́льна-а́ўтарскімі
М. індывідуа́льна-а́ўтарскім індывідуа́льна-а́ўтарскай індывідуа́льна-а́ўтарскім індывідуа́льна-а́ўтарскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

а́вторский а́ўтарскі;

а́вторский коллекти́в а́ўтарскі калекты́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апо́вед -у, мн. -ы, -аў, м.

Апавяданне.

Аўтарскі а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́ркуш, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Стандартны (тонкі, плоскі) кавалак паперы.

А. са сшытка.

2. Адзінка вымярэння аб’ёму друкаванага тэксту (спец.).

○

Аўтарскі аркуш — 40000 друкарскіх знакаў з прабеламі.

|| прым. а́ркушны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўто́граф, ‑а, м.

Тэкст твора, напісаны рукой аўтара; аўтарскі рукапіс. Аўтограф паэмы «Бандароўна». // Уласнаручны подпіс, надпіс. Аўтограф Якуба Коласа.

[Грэч. autos — сам і grapho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́ркуш м. лист;

○ а́ўтарскі а. — а́вторский лист;

друкава́ны а. — печа́тный лист

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)