асуджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да асудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да асудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асуджа́ць гл асудзіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

асуджэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. асудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двуду́шнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць двудушнага; няшчырасць, крывадушнасць. Выкрыць двудушнасць. Асудзіць двудушнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ага́ньбіць

‘асудзіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ага́ньблю ага́ньбім
2-я ас. ага́ньбіш ага́ньбіце
3-я ас. ага́ньбіць ага́ньбяць
Прошлы час
м. ага́ньбіў ага́ньбілі
ж. ага́ньбіла
н. ага́ньбіла
Загадны лад
2-я ас. ага́ньбі ага́ньбіце
Дзеепрыслоўе
прош. час ага́ньбіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асуджа́ць несов. (признавать предосудительным) осужда́ть; см. асудзі́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аканава́ць

‘асудзіць, аддаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. акану́ю акану́ем
2-я ас. акану́еш акану́еце
3-я ас. акану́е акану́юць
Прошлы час
м. аканава́ў аканава́лі
ж. аканава́ла
н. аканава́ла
Загадны лад
2-я ас. акану́й акану́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час аканава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

potępić

зак. асудзіць, зганіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Агу́дзіць ’асудзіць, абгаварыць, зганіць’ (Нас., Гарэц., Бяльк.), агужываць ’тс’ (Нас.) да гудзіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)