аканава́ць
‘асудзіць, аддаць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| акану́ю | акану́ем | |
| акану́еш | акану́еце | |
| акану́е | акану́юць | |
| Прошлы час | ||
| аканава́ў | аканава́лі | |
| аканава́ла | ||
| аканава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| акану́й | акану́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| аканава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)