асудзі́ць

1. (вынесці абвінаваўчы прысуд) verúrteilen vt; áburteilen vt;

2. перан (пакінуць на волю лёсу і г. д) verúrteilen vt (zu D), gewéiht sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

асуджа́ць гл асудзіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

áburteilen

vt вы́несці прысу́д, асудзі́ць (тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verdámmnis

f - рэл. праклён

der ~ préisgeben* — асудзі́ць на ве́чныя паку́ты ў пе́кле

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ächten

vt

1) аб’яўля́ць па́-за зако́нам, асудзі́ць на выгна́нне

2) байкатава́ць, забараня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)