аскарджа́ць

‘пратэставаць супраць якога-небудзь рашэння, пастановы, аспрэчваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аскарджа́ю аскарджа́ем
2-я ас. аскарджа́еш аскарджа́еце
3-я ас. аскарджа́е аскарджа́юць
Прошлы час
м. аскарджа́ў аскарджа́лі
ж. аскарджа́ла
н. аскарджа́ла
Загадны лад
2-я ас. аскарджа́й аскарджа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аскарджа́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аска́рджваць

‘пратэставаць супраць якога-небудзь рашэння, пастановы, аспрэчваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аска́рджваю аска́рджваем
2-я ас. аска́рджваеш аска́рджваеце
3-я ас. аска́рджвае аска́рджваюць
Прошлы час
м. аска́рджваў аска́рджвалі
ж. аска́рджвала
н. аска́рджвала
Загадны лад
2-я ас. аска́рджвай аска́рджвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аска́рджваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

challenge​2 [ˈtʃæləndʒ] v.

1. выкліка́ць (на спаборніцтва); кі́даць вы́клік

2. аклі́кнуць, затрыма́ць (каб праверыць пропуск)

3. сумнява́цца; аспрэ́чваць

4. патрабава́ць (увагі)

5. law аспрэ́чваць прыся́жных

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

contest​2 [kənˈtest] v.

1. змага́цца (за што-н.), спабо́рнічаць; дабіва́цца, дамага́цца (чаго-н.); канкуры́раваць (на выбарах)

2. абвярга́ць, аспрэ́чваць;

contest smb.’s decision аспрэ́чваць чыё-н. рашэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kwestionować

незак. кніжн. аспрэчваць; падвяргаць сумненню

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

refute

[rɪˈfju:t]

v.t.

аспрэ́чваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

widerlégen

vt абвярга́ць, аспрэ́чваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

оспа́ривать несов.

1. (выражать несогласие) аспрэ́чваць, пярэ́чыць;

2. (добиваться чего-л.) аспрэ́чваць, спрача́цца (за што), змага́цца (за што);

оспа́ривать зва́ние чемпио́на ми́ра по ша́хматам змага́цца за зва́нне чэмпіёна све́ту па ша́хматах;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

disprove

[dɪsˈpru:v]

v.t.

аспрэ́чваць, дака́зваць памылко́васьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rebut

[rɪˈbʌt]

v.t.

аспрэ́чваць, адкіда́ць, абвярга́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)