машынізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад машынізаваць.

2. у знач. прым. Аснашчаны машынамі, машынным абсталяваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

well-appointed

[,weləˈpɔɪntɪd]

adj.

до́бра забясьпе́чаны, асна́шчаны або́ абсталява́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

матарызава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад матарызаваць.

2. у знач. прым. Аснашчаны механічным транспартам (пра войска). Матарызаваны полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áufgetakelt

a

1) асна́шчаны

2) вы́франчаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дыктафо́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дыктафона. Дыктафонная лента. // Зроблены з дапамогай дыктафона. Дыктафонны запіс.

2. Аснашчаны дыктафонамі. Дыктафоннае бюро.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

механізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад механізаваць.

2. у знач. прым. Аснашчаны машынамі. Механізаваная калона. Механізаваная кармакухня. □ Цяпер усе нашы саюзныя рэспублікі маюць высокаразвітую прамысловасць і буйную механізаваную сельскую гаспадарку. Касыгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áusgerüstet

a узбро́ены, асна́шчаны

~ sein (mit D) — вайск. мець на ўзбрае́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зені́тны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зеніту (у 1 знач.). Зенітная адлегласць.

зені́тны ​2, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для стральбы па паветраных цэлях (пра зброю). Зенітная гармата. Зенітны кулямёт. Зенітны снарад. // Аснашчаны такой зброяй (пра вайсковую часць). Зенітны дывізіён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́хтавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шахты (у 1 знач.). У .. [Міхася] падабралася ўжо выдатная брыгада — у гэтым яму шмат дапамог шахтавы калектыў. Лупсякоў.

2. Спец. Аснашчаны шахтай, які мае выгляд шахты (у 2 знач.). Шахтавая печ.

•••

Шахтавы ствол гл. ствол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шлю́завы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шлюза (у 1 знач.). Шлюзавыя вароты.

шлюзавы́, ‑а́я, ‑о́е.

Які мае адносіны да шлюза; аснашчаны шлюзамі. Шлюзавая камера. // Які звязаны з эксплуатацыяй шлюза, абслугоўваннем шлюза. Шлюзавая брыгада. Шлюзавы рабочы.

•••

Шлюзавая лесвіца — група шлюзаў, размешчаных на адным схіле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)