асна́шчаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асна́шчаны |
асна́шчаная |
асна́шчанае |
асна́шчаныя |
| Р. |
асна́шчанага |
асна́шчанай асна́шчанае |
асна́шчанага |
асна́шчаных |
| Д. |
асна́шчанаму |
асна́шчанай |
асна́шчанаму |
асна́шчаным |
| В. |
асна́шчаны (неадуш.) асна́шчанага (адуш.) |
асна́шчаную |
асна́шчанае |
асна́шчаныя (неадуш.) асна́шчаных (адуш.) |
| Т. |
асна́шчаным |
асна́шчанай асна́шчанаю |
асна́шчаным |
асна́шчанымі |
| М. |
асна́шчаным |
асна́шчанай |
асна́шчаным |
асна́шчаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
асна́шчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асна́шчаны |
асна́шчаная |
асна́шчанае |
асна́шчаныя |
| Р. |
асна́шчанага |
асна́шчанай асна́шчанае |
асна́шчанага |
асна́шчаных |
| Д. |
асна́шчанаму |
асна́шчанай |
асна́шчанаму |
асна́шчаным |
| В. |
асна́шчаны (неадуш.) асна́шчанага (адуш.) |
асна́шчаную |
асна́шчанае |
асна́шчаныя (неадуш.) асна́шчаных (адуш.) |
| Т. |
асна́шчаным |
асна́шчанай асна́шчанаю |
асна́шчаным |
асна́шчанымі |
| М. |
асна́шчаным |
асна́шчанай |
асна́шчаным |
асна́шчаных |
Кароткая форма: асна́шчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
асна́шчаны в разн. знач. оснащённый; см. аснасці́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
асна́шчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад аснасціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абсталява́нне, -я, н.
1. гл. абсталяваць.
2. Сукупнасць прылад, механізмаў, машын і пад., неабходных для чаго-н.
Завод аснашчаны новым абсталяваннем.
Лабараторнае а.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уснащённый
1. асна́шчаны; абсталява́ны;
2. прыпра́ўлены; аздо́блены; см. уснасти́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узбрае́нне, -я, н.
1. гл. узброіцца, узброіць,
2. Зброя і боепрыпасы для вядзення вайны, бою.
Новыя віды ўзбраення.
Быць або знаходзіцца на ўзбраенні (пра зброю, якой аснашчаны войскі). Прыняць (узяць) на ў. (таксама перан.: актыўна выкарыстаць што-н.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шла́нгавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да шланга; аснашчаны шлангам, са шлангам. Шлангавае злучэнне. Шлангавая сістэма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
машынізава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад машынізаваць.
2. у знач. прым. Аснашчаны машынамі, машынным абсталяваннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)