кровападцёк, ‑у, м.

Падскурнае кровазліццё, выкліканае ўдарам і пад. Перад яе вачамі мільгануў апухлы, з кровападцёкамі твар. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spuchnięty

апухлы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

verquóllen

a разбу́хлы; апу́хлы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

obrzękły

апухлы, азызлы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

opuchnięty

апухлы, распухлы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nabrzękły

апухлы; азызлы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

napuchły

апухлы, напухлы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zapuchły

распухлы, апухлы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áufgedunsen

a

1) распу́хлы, апу́хлы

2) гру́бы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

turgid [ˈtɜ:dʒɪd] adj. fml.

1. пампе́зны, напы́шлівы (пра стыль)

2. набра́клы, апу́хлы, распу́хлы, набу́хлы;

turgid buds набу́хлыя пупы́шкі;

turgid prose напы́шлівая про́за

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)