аплята́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аплятаць — аплесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уплести́ сов., разг., шутл. (съесть) апле́сці, упіса́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

opleść

ж. аплесці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Плетнячо́к ’гліняны гаршчок, аплецены бяростай, дрогам’ (дзятл., Жыв. сл.). Да аплесці < плесці (гл.), аплятаць > аплятай ік ’аплецены гаршчок’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

owić

зак. абвіць, аплесці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

oprząść

зак. аплесці, аблытаць, абматаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

апле́цены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад аплесці.

2. у знач. прым. Які мае аплётку (з дубцоў, дроту і пад.). У кутку стаяла вялікая аплеценая бутля. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уписа́ть сов., разг.

1. (уместить на бумаге) упіса́ць;

2. (съесть) упіса́ць, умя́ць, апле́сці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спаві́ць, спаўю́, спаўе́ш, спаўе́; спаўём, спаўяце́, спаўю́ць; спаві́ў, -віла́, -ло́; спаві́; спаві́ты; зак., каго (што).

1. Загарнуць дзіця ў пялёнкі і звязаць спавівачом.

С. дзіця.

2. Абвіць, аплесці чым-н.; абхапіць.

Сухое галлё спавіта павуціннем.

|| незак. спавіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. спавіва́нне, -я, н.

|| прым. спавіва́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аплята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

1. Незак. да аплесці.

2. Разм. Прагна, са смакам есці. Адам сеў на траву, раздзёр селядца, запэцкаўшы пальцы аб вантробы, і пачаў з галадухі аплятаць, заядаючы сухім пячэннем. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)