alpine

[ˈælpaɪn]

adj.

1) альпі́йскі

2) высакаго́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

alpenstock

[ˈælpənstɑ:k]

n.

альпэншто́к -а m., альпі́йскі кі́й

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

альпіні́ст

(ад лац. alpinus = альпійскі)

спартсмен, які займаецца альпінізмам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

альпінія́да

(ад лац. alpinus = альпійскі)

масавыя спартыўныя мерапрыемствы па альпінізме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Sénne

f -, -n дыял. альпі́йскі луг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

эдэльве́йс, ‑у і ‑а, м.

1. ‑у. Горная травяністая расліна сямейства складанакветных, суквецце якой падобна на белую зорку.

2. ‑а. Кветка гэтай расліны. Марта падала мне кветачку з далікатнымі белымі пялёсткамі — высакагорны альпійскі рамонак-эдэльвейс. Даніленка.

[Ням. Edelweiß.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

alpín

1.

альпі́йскі

2.

высакаго́рны; альпіні́сцкі

3.

альпійскі, высокаго́рны

der ~ e Sport — го́рны спорт, альпіні́зм

~ er Skíläufer ['ʃ-] [Schíläufer, Rénnläufer] — m -s, - горналы́жнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ВЯЛІ́КІЯ ГІМАЛА́І,

самая высокая частка Гімалаяў

[да 8848 м, г. Джамалунгма (Эверэст)],

якая цягнецца ўздоўж іх восевай зоны. Складзены пераважна з крышт. парод і сланцаў. Характэрны альпійскі рэльеф. Снежнікі, ледавікі.

т. 4, с. 388

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Senn

m -s, i -en, -e i -en дыял. альпі́йскі пасту́х

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

alpejski

alpejsk|i

альпійскі;

fiołek ~i — альпійская фіялка;

kombinacja ~a — спарт. альпійскае двубор’е

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)