аднерастава́ць, ‑туе; зак.

Скончыць нераст. Акунь ужо аднераставаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мармы́ш, ‑а, м.

Невялікі вадзяны рачок. На мармыша добра ловіцца акунь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

okoń

м. заал. акунь (Perca)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Barsch

m -(e)s, -e аку́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Во́кунь (Нас., З жыцця). Гл. акунь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

акунёвы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да акуня.

2. у знач. наз. акунёвыя, ‑ых. Сямейства драпежных рыб, да якога адносяцца акунь, ёрш, судак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бубыр ’ёрш’ (Інстр. II). Няяснае слова. Невядома, ці ‑у‑ тут першапачатковае. Параўн. бел. бабур ’малады акунь’, бабка ’ёрш’, бабыр ’рыба каленік’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Забабу́рка ’складка’ (Касп.). Безумоўна, звязана з асновай бабур‑, прадстаўленай у назвах бабур ’акунь’, бабура ’матыль; макрыца’, бабурка ’пупышка’ (гл. гэтыя словы), але семантычныя хады такой сувязі няясныя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

двухпо́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які аб’ядноўвае ў сабе адзнакі мужчынскага і жаночага полу (пра жывёльны арганізм). Цікавы акунь тым, што ён — двухполы. Кожная рыбіна можа быць і самцом і самкай. «Маладосць».

2. Які мае тычынкі і песцікі ў адной кветцы. Двухполыя кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мулю́к ’маленькая рыбка ўсіх парод’ (пін., Кар.), рус. мул, мулёк ’рыба Mugil cephalus’, арханг., наўг., сіб. мулёк ’малёк’, ’дробны акунь’, якія Фасмер (3, 8) суадносіць з моль > мальва́ (гл.). Параўн. таксама польск. mulawka, malawka ’від рыбы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)