аку́нь

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аку́нь акуні́
Р. акуня́ акунёў
Д. акуню́ акуня́м
В. акуня́ акунёў
Т. акунём акуня́мі
М. акуні́ акуня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аку́нь, -я́, мн. -і, -ёў, м.

Азёрна-рачная рыба сямейства акунепадобных зеленавата-жоўтага колеру з чорнымі папярочнымі палоскамі і чырванаватымі ніжнімі плаўнікамі.

|| прым. акунёвы, -ая, -ае.

Акунёвая юшка.

Акунёвыя (наз.) — гэта азёрна-рачная рыба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аку́нь, -ня м. о́кунь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аку́нь, ‑я, м.

Драпежная рыба сямейства акунёвых зеленавата-жоўтага колеру з чорнымі папярочнымі палоскамі і з чырванаватымі ніжнімі плаўнікамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аку́нь, укр. окунь, рус. окунь, чэш. okoun, польск. okuń, балг. окун, серб.-харв. о̏кун, славен. okun. Да вока (Міклашыч, 220; Вондрак, Vergl. Gr., 1, 551). Іншыя версіі менш верагодныя. Гл. вокунь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

о́кунь аку́нь, -ня́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

касці́сты, -ая, -ае.

1. 3 шырокімі буйнымі касцямі.

Касцістая фігура.

2. 3 вялікай колькасцю дробных касцей.

Акунь — рыба касцістая.

|| наз. касці́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднерастава́ць, ‑туе; зак.

Скончыць нераст. Акунь ужо аднераставаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мармы́ш, ‑а, м.

Невялікі вадзяны рачок. На мармыша добра ловіцца акунь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́кунь (Нас., З жыцця). Гл. акунь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)