сенсібілізацыя,
набыццё арганізмам павышанай адчувальнасці да алергенаў.
т. 14, с. 332
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
нарко́з, ‑у, м.
1. Штучна выкліканы сон са стратай прытомнасці і болевай адчувальнасці. Даць наркоз. Рабіць аперацыю пад наркозам.
2. Разм. Тое, што і наркотык (у 1 знач.).
[Грэч. nárk ōsis — аняменне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неадчува́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які пазбаўлены адчувальнасці, са слабай успрымальнасцю да фізічных раздражненняў. Неадчувальны да холаду. // Раўнадушны. Неадчувальны да прыгажосці.
2. Непрыкметны, нязначны. Неадчувальныя расходы. // Паступовы. Неадчувальны пераход ад аднаго колеру да другога.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адапто́метр
[ад адапта(цыя) 1 + -метр]
прыбор для вымярэння светлавой адчувальнасці вока.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
адаптаме́трыя
[ад адапта(цыя) + -метрыя]
вымярэнне светлавой адчувальнасці вока пры дапамозе адаптометра.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АДЧУВА́ЛЬНАСЦЬ
(фізіял.),
1) здольнасць жывых арганізмаў успрымаць раздражненні, якія зыходзяць з вонкавага і ўнутр. асяроддзя. Стварае магчымасць для фарміравання адаптыўных рэакцый. Адрозніваюць віды адчувальнасці: тэмпературную, смакавую, светлавую, скурную і інш. У ходзе эвалюцыі ў чалавека і жывёл фарміруюцца спецыялізаваныя нерв. ўтварэнні (рэцэптары), прыстасаваныя да ўспрымання вызначанага віду раздражнення (механарэцэптары, хемарэцэптары, фотарэцэптары і інш.) у межах парога адчувальнасці. Узбуджальнасць рэцэптараў няўстойлівая і залежыць ад іх стану і адпаведнай настройкі цэнтр. нерв. сістэмы.
2) У дыферэнцыяльнай псіхалогіі — павышаная гатоўнасць да эфектыўных рэакцый.
3) У псіхафізіцы — велічыня, адваротна прапарцыянальная парогу адчування (чым ніжэй парог, тым вышэй адчувальнасць). Адпаведна адрозніваюць абсалютную і дыферэнцыяльную (рознасную) адчувальнасць. Выкарыстанне новых тэарэт. уяўленняў (тэорыі выяўлення сігналаў) у псіхафізіцы спрыяла ўзнікненню больш абагульненых вызначэнняў адчувальнасці, незалежных ад паняцця парог адчування.
т. 1, с. 140
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
электраанальгезі́я
(ад электра- + анальгезія)
пазбаўленне болевай адчувальнасці арганізма пры дапамозе электрычнасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АГО́НІЯ
(ад грэч. agōnia барацьба),
згасанне асн. жыццёвых працэсаў у перыяд, які папярэднічае смерці. Суправаджаецца стратай свядомасці, парушэннем дыхання, згасаннем адчувальнасці, рэзкім спадам сардэчнай дзейнасці, памутненнем рагавіцы вока, сінявата-барвовым адценнем скуры. Працягласць агоніі — некалькі мінут, гадзіны.
т. 1, с. 79
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
анестэзі́я
(гр. anaisthesia = неадчувальнасць)
мед. 1) аслабленне або страта адчувальнасці;
2) абязбольванне пры дапамозе анестэтыкаў.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
радыесенсібіліза́цыя
(ад радые- + сенсібілізацыя)
павышэнне адчувальнасці арганізмаў да іанізуючага выпрамянення пад уздзеяннем хімічных або фізічных фактараў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)