адча́львацца несов., возвр., страд. отча́ливаться; см. адча́ліцца, адча́ліць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адча́льваць несов., в разн. знач. отча́ливать; см. адча́ліць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

odcumować

зак. мар. адчаліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адплысці, адчаліць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Úfer

n -s, - бера́г, узбярэ́жжа

am ~ gelégen [líegend] — прыбярэ́жны, разме́шчаны на бе́разе

vom ~ ábstoßen* — адча́ліць ад бе́рага

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

odbić

зак.

1. адбіць;

odbić cios — адбіць (парыраваць) удар;

2. адлюстраваць, адбіць;

3. палігр. аддрукаваць;

4. навіг. адчаліць;

odbić dziewczynę (chłopaka) — адбіць у каго дзяўчыну (хлопца)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odbić się

odbi|ć się

зак.

1. адбіцца, адскочыць;

piłka się ~ła — мяч адскочыў (адбіўся);

2. адлюстравацца, адбіцца;

w wodzie ~ł się blask księżyca — у вадзе адлюстравалася (адбілася) святло месяца;

~ć się głośnym echem — адбіцца моцным рэхам;

3. адпіхнуцца;

4. навіг. адчаліць;

5. безас. адрыгнуцца;

~ło mu się — яму адрыгнулася

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stóßen

*

1.

vt

1) штурха́ць, пхаць

j-n von sich (D) ~ — адпіхну́ць каго́-н. ад сябе́

2) уда́рыць, нане́сці ўдар

3) басці́

4) таўчы́

5) тэх. таўчы́

2.

vi

1) басці́ся, бада́цца

2) трэ́сці (пра машыну)

3) уда́рыць

in die Flánke ~ — уда́рыць з фла́нга

4) (s) (an A) сту́кнуцца (аб што-н.), наткну́цца (на што-н.)

ans Land ~ — прыча́ліць

vom Lánde ~ — адча́ліць ад бе́рага

5)

ins Horn ~ — трубі́ць у рог

3.

(sich)

1) штурха́цца

2) (an D) вы́цяцца, уда́рыцца (аб што-н.)

3) быць шакі́раваным (чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)