адрыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адарвацца.

2. Зал. да адрываць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. адрываць — адарваць (у 1, 4 знач.) і адрывацца — адарвацца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oddzierać

незак. аддзіраць, адрываць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ábtrennen

vt

1) аддзяля́ць, адрыва́ць

2) адпо́рваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uproot [ʌpˈru:t] v. вырыва́ць з караня́мі; выкараня́ць, выкарчо́ўваць;

uproot oneself/smb. from smth. адрыва́цца/адрыва́ць каго́-н. (ад роднай мясціны); высяля́ць насі́льна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

odrywać

незак. адрываць;

nie odrywać od kogo/czego oczu — не адрываць (адводзіць) вачэй ад каго/чаго;

odrywać kogo od pracy (książki) — адрываць каго ад працы (кнігі);

гл. oderwać

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dismember

[dɪsˈmembər]

v.t.

1) рэ́заць на ча́сткі; дзялі́ць на ча́сткі

2) адраза́ць або́ адрыва́ць кане́чнасьці (руку́, нагу́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verréißen

* vt

1) адрыва́ць

2) раскупля́ць

3) га́ніць, ганьбава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lósreißen

* аддз.

1.

vt адрыва́ць

2.

(sich)

вырыва́цца; перан. адрыва́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адры́ў, ‑рыву, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адрываць — адарваць, адрывацца — адарвацца.

2. перан. Страта, разрыў сувязі з чым‑н. Адрыў формы ад зместу. Адрыў мастацтва ад жыцця.

•••

Без адрыву ад вытворчасці — працягваючы працаваць.

У адрыве ад... — не падтрымліваючы сувязі з кім‑, чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)