выро́зніваць

‘адрозніваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выро́зніваю выро́зніваем
2-я ас. выро́зніваеш выро́зніваеце
3-я ас. выро́знівае выро́зніваюць
Прошлы час
м. выро́зніваў выро́знівалі
ж. выро́знівала
н. выро́знівала
Загадны лад
2-я ас. выро́знівай выро́знівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выро́зніваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

differentiate [ˌdɪfəˈrenʃieɪt] v. (among/between) адро́зніваць, распазнава́ць, дыферэнцы́раваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

различа́ть несов.

1. (распознавать) распазнава́ць;

2. (проводить различие) адро́зніваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отлича́ть несов.

1. (различать) адро́зніваць, распазнава́ць;

2. (выделять) вылуча́ць, адзнача́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дальтані́зм, ‑у, м.

Недахоп зроку, які заключаецца ў няздольнасці вока адрозніваць некаторыя колеры (часцей зялёны і чырвоны).

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odróżniać

незак. адрозніваць, распазнаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyróżniać

незак. адрозніваць, вылучаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozróżniać

незак. адрозніваць, распазнаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

różnicować

адрозніваць; дыферэнцыраваць; дыферынцыяваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

distinguish [dɪˈstɪŋgwɪʃ] v.

1. адро́зніваць; вылуча́ць;

distinguish oneself by smth. вылуча́цца чым-н.

2. разбіра́ць, распазнава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)