Verbum

адпачну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

Тое, што і адпачыць.

вы́спацца, -плюся, -пішся, -піцца; зак.

Праспаўшы доўга, добра адпачыць.

|| незак. высыпа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

зія́нне, -я, н.

У мовазнаўстве: збег двух ці больш галосных у слове або на стыку двух слоў, напр.: аэраплан, добра адпачыць.

сто́млены, -ая, -ае.

Абяссілены, змораны цяжкай работай ці якім-н. заняткам.

Стомленая маці.

Стомленаму (наз.) трэба адпачыць.

|| наз. сто́мленасць, -і, ж.

падлячы́цца, -лячу́ся, -ле́чышся, -ле́чыцца; зак. (разм.).

Палячыцца крыху, не давёўшы лячэння да канца.

Вам трэба п. і адпачыць.

|| незак. падле́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

адаспа́цца, -плю́ся, -пі́шся, -пі́цца; -пімся, -піце́ся, -пя́цца; -піся; зак.

Выспацца пасля недасыпання; аднавіць сілы працяглым сном, адпачыць.

А. як належыць.

|| незак. адсыпа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

адчува́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак. (кніжн.).

Быць у наяўнасці, мецца, перажывацца кім-н., адбівацца на кім-н.

Адчуваецца пахаладанне.

Адчуваецца патрэба адпачыць.