относи́ть​I несов.

1. (куда-л.) насі́ць; не́сці; (возвращать) адно́сіць;

2. (на некоторое расстояние) адно́сіць;

ло́дку относи́ло тече́нием на середи́ну реки́ ло́дку адно́сіла цячэ́ннем на сярэ́дзіну ракі́;

3. (к разряду каких-л. явлений, на чей-л. счёт) адно́сіць, заліча́ць, залі́чваць;

4. (назначать на более позднее время, приурочивать ко времени) адно́сіць;

относи́ть ру́копись к XII ве́ку адно́сіць ру́капіс да XII стаго́ддзя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убо́к, прысл.

Управа або ўлева ад чаго‑н. Белаваты струмень, нібы рака, перасек .. [хлопцам] дарогу і пачаў адносіць човен убок. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wégschwemmen

vt адно́сіць (вадой)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

приуро́чивать несов. прымярко́ўваць, прызнача́ць, прыстасо́ўваць; (относить к какому-л. времени) адно́сіць; см. приуро́чить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zurücktragen

* vt не́сці наза́д, адно́сіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адно́сіцца несов.

1. (да каго, чаго) относи́ться (к кому, чему);

2. страд. относи́ться; переноси́ться; см. адно́сіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

carry away

а) адно́сіць (пра хва́лю, ве́цер)

б) захапля́ць, натхня́ць

to be carried away — захапля́цца, перайма́цца не́чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аддзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Адносіць назад або ўбок павевамі ветру. Вецер аддзімае крысы паліто. // Раз-пораз выдыхаць ротам паветра ў часе сну або ў стане фізічных перагрузак. А Лёва, стоячы побач з тэлефоннай будкай, толькі пацее ды аддзімае. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кваліфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., каго-што.

1. Вызначыць (вызначаць), ацаніць (ацэньваць) якасць або ступень вартасці каго‑, чаго‑н. // Характарызаваць прадмет, адносіць яго да пэўнай групы. Кваліфікаваць злачынства.

2. Устанавіць (устанаўліваць) ступень падрыхтаванасці, годнасці да якой‑н. працы. Кваліфікаваць ступень падрыхтаванасці рабочых.

[Ням. qualifizieren.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амфібалі́я

(гр. amphibolia = двухсэнсавасць)

выраз, які можна тлумачыць двухзначна (напр. у выказванні «вырашыў сёння працаваць» слова «вырашыў» можна адносіць і да «сёння» і да «працаваць»).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)