каэфіцые́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Лікавы (або літарны) множнік у алгебраічным выразе.

2. Адносная велічыня, якая колькасна вызначае якую-н. уласцівасць фізічнага цела.

К. цеплаправоднасці.

○

Каэфіцыент карыснага дзеяння (ккд) — адносіны колькасці карыснай работы, выкананай якім-н. механізмам, да колькасці скарыстанай ім энергіі.

|| прым. каэфіцые́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ізаіо́нія

(ад іза- + іоны)

адносная пастаяннасць іоннага складу ўнутранага асяроддзя арганізма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ізаанкі́я

(ад іза- + гр. onkos = велічыня, цяжар)

адносная пастаяннасць анкатычнага ціску плазмы крыві.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

plurality

[plʊˈræləti]

n., pl. -ties

1) адно́сная бальшыня́ (галасо́ў)

2) бальшыня́, бо́льшасьць f.

3) вялі́кая ко́лькасьць; мно́ства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

хі́бнасць ж.

1. непра́вильность, нето́чность, погре́шность;

2. мат. погре́шность;

абсалю́тная х. — абсолю́тная погре́шность;

адно́сная х. — относи́тельная погре́шность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ізаасмі́я

(ад іза- + гр. osmos = штуршок)

адносная пастаяннасць асматычнага ціску ў вадкіх асяроддзях і тканках арганізма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

АКЧАКА́Я,

Акджакая, бяссцёкавая ўпадзіна на ПнЗ пустыні Каракумы, самая глыбокая ў Туркменіі. Даўж. каля 50 км, шыр. каля 6 км, адносная глыб. 200 м. Дно ўпадзіны ляжыць на 81 м ніжэй за ўзровень мора.

т. 1, с. 224

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

погре́шность

1. хі́ба, -бы ж., хі́бнасць, -ці ж.; (ошибка) памы́лка, -кі ж.;

2. мат. хі́бнасць, -ці ж.;

абсолю́тная погре́шность абсалю́тная хі́бнасць;

относи́тельная погре́шность адно́сная хі́бнасць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Галі́ць ’брыць’, галі́цца ’брыцца’ (БРС, Касп., Нас., Сцяшк. МГ). Укр. голи́ти, голи́тися. У рус. мове голи́ть ’брыць’, голи́ться ’брыцца’ вядома толькі з паўднёвых гаворак у Даля (гл. СРНГ, 6, 294). Можна ставіць пытанне: ці не запазычаны бел. і ўкр. словы з польск. golić, golić się ’тс’? Вырашальным тут павінна з’явіцца адносная храналогія адпаведных слоў. Тэарэтычна мяркуючы, значэнне ’брыць’ магло развіцца ва ўсх.-слав. мовах самастойна. Але адсутнасць яго ў рус. (акрамя паўднёвых дыялектаў) наводзіць на думку, што гэта ўсё ж такі запазычанне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

і́сціна ж., в разн. знач. и́стина;

не адпавяда́ць ~не — расходи́ться с и́стиной;

○ абсалю́тная і. — абсолю́тная и́стина;

адно́сная і. — относи́тельная и́стина;

крытэ́рый ~ны — крите́рий и́стины;

◊ а́збучная і. — а́збучная и́стина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)