бартава́ць
‘адмовіць (адмаўляць) каму-небудзь, падмануць (падманваць) каго-небудзь, не выканаць (не выконваць) абяцанне’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
барту́ю |
барту́ем |
| 2-я ас. |
барту́еш |
барту́еце |
| 3-я ас. |
барту́е |
барту́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
бартава́ў |
бартава́лі |
| ж. |
бартава́ла |
| н. |
бартава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
барту́й |
барту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
бартава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наста́ць, -та́ну, -та́неш, -та́не; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра час, стан: пачацца, надысці.
Настаў час касьбы.
2. Прыстаць да каго-н. з патрабаваннямі, просьбамі і пад. (разм.).
Так настаў, што я адмовіць не мог.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
энцыклапеды́чнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць энцыклапедычнага. Толькі справядліва і другое: навуковым памкненням Адама Ягоравіча нельга адмовіць у пэўнай ступені энцыклапедычнасці. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іск, ‑у, м.
Спец. Звяртанне да суда з патрабаваннем аб абароне грамадзянскіх правоў. Прад’явіць іск. Задаволіць іск. Адмовіць у іску.
•••
Сустрэчны іск — іск, які прад’яўляецца адказчыкам істцу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
self-indulgent [ˌselfɪnˈdʌldʒənt] adj. derog. той, які́ патурае сваі́м жада́нням; той, хто не ўме́е адмо́віць сабе́ (у чым-н.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
odmówić
зак. адмовіць;
odmówić noclegu — адмовіць у начлезе;
2. прачытаць, сказаць;
odmówić modlitwę — прачытаць малітву
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
адмаўля́ць несов.
1. в разн. знач. отка́зывать; см. адмо́віць;
2. отрица́ть;
не́льга а. і́сціны — нельзя́ отрица́ть и́стину
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бацьказабо́йца, ‑ы, м. і ж.
Забойца свайго бацькі. Але адмовіць вялікай ноччу ў пацалунку?! Такое рабілі, толькі калі між людзьмі ляжала кроў сваяка, блізкага сваяка, або самага лепшага друга. Такое рабілі толькі даносчыку на сваіх або бацьказабойцу. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наадрэ́з, прысл.
Рашуча, катэгарычна. Палонныя наадрэз адмовіліся ісці працаваць на мінамётны завод. «Звязда». Паўлік ужо раскрыў рот, каб наадрэз адмовіць гэтаму прыліпалу Бародзіну, але так нічога і не сказаў. Беразняк. «Ні ў якім разе!» — Адмовіўся сапёр рашуча, наадрэз. Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суспензі́ўны
(с.-лац. suspensivus)
які прыпыняе, адкладвае;
с-ае вета — права кіраўніка дзяржавы (манарха або прэзідэнта рэспублікі) адмовіць у зацвярджэнні адобранага парламентам законапраекта.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)