гарбузава́ць

‘адмаўляць жаніху’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гарбузу́ю гарбузу́ем
2-я ас. гарбузу́еш гарбузу́еце
3-я ас. гарбузу́е гарбузу́юць
Прошлы час
м. гарбузава́ў гарбузава́лі
ж. гарбузава́ла
н. гарбузава́ла
Загадны лад
2-я ас. гарбузу́й гарбузу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гарбузу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

contradict [ˌkɒntrəˈdɪkt] v.

1. супярэ́чыць; пярэ́чыць

2. адмаўля́ць; абвярга́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gainsay [ˌgeɪnˈseɪ] v. (gainsaid)

1. fml (звыч. у адмоўных сказах) адмаўля́ць;

Тhere’s no ga in saying the fact. Немагчыма адмаўляць гэты факт.

2. супярэ́чыць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бартава́ць

‘адмовіць (адмаўляць) каму-небудзь, падмануць (падманваць) каго-небудзь, не выканаць (не выконваць) абяцанне’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. барту́ю барту́ем
2-я ас. барту́еш барту́еце
3-я ас. барту́е барту́юць
Прошлы час
м. бартава́ў бартава́лі
ж. бартава́ла
н. бартава́ла
Загадны лад
2-я ас. барту́й барту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час барту́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бартава́ць

‘адмовіць (адмаўляць) каму-небудзь, падмануць (падманваць) каго-небудзь, не выканаць (не выконваць) абяцанне’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. барту́ю барту́ем
2-я ас. барту́еш барту́еце
3-я ас. барту́е барту́юць
Прошлы час
м. бартава́ў бартава́лі
ж. бартава́ла
н. бартава́ла
Загадны лад
2-я ас. барту́й барту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час бартава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адмаўле́нне, -я, н.

1. гл. адмаўляць.

2. Адмоўны адказ на просьбу, патрабаванне і пад.

Яго словы гучалі як а.

3. Непрызнанне чаго-н.

А. старога свету.

4. Тое, што адмаўляе сабой, сваім існаваннем што-н.

Фашызм — гэта поўнае а. дэмакратыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

abnegate

[ˈæbnɪ,geɪt]

v.t.

адмаўля́ць сабе́; адмаўля́цца, вырака́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wégleugnen

vt адмаўля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

negować

незак. адмаўляць; не прызнаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

отка́зывать несов.

1. адмаўля́ць;

отка́зывать в про́сьбе адмаўля́ць у про́сьбе;

отка́зывать себе́ в чём-л. адмаўля́ць сабе́ ў чым-не́будзь;

2. (завещать) уст. адпі́сваць;

3. (увольнять) уст. звальня́ць;

отка́зывать от ме́ста звальня́ць з ме́сца (з паса́ды);

4. (о механизме) перастава́ць дзе́йнічаць; станаві́цца, псава́цца;

мото́р отка́зывает мато́р стано́віцца (псуе́цца);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)