абстрагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).

Зрабіць (рабіць) абстракцыю (у 1 знач.) чаго-н.; у думках адкінуць (адкідваць) неістотныя ўласцівасці, сувязі прадмета і вылучыць (вылучаць) яго асноўныя, агульныя ўласцівасці, мысліць адцягнена.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпэ́нджваць

‘адкідваць, праганяць ад сябе каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адпэ́нджваю адпэ́нджваем
2-я ас. адпэ́нджваеш адпэ́нджваеце
3-я ас. адпэ́нджвае адпэ́нджваюць
Прошлы час
м. адпэ́нджваў адпэ́нджвалі
ж. адпэ́нджвала
н. адпэ́нджвала
Загадны лад
2-я ас. адпэ́нджвай адпэ́нджвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адпэ́нджваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

úmklappen

vt адкі́дваць (сядзенне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

отва́ливать несов.

1. адва́льваць; (отбрасывать) адкіда́ць, адкі́дваць;

2. (о судах) адплыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

discard [dɪsˈkɑ:d] v. выкіда́ць, выкі́дваць;

discard clothing скіда́ць/скі́дваць адзе́жу;

discard old beliefs адкіда́ць/адкі́дваць стары́я перакана́нні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́вернуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вывернуць.

2. у знач. прым. Павернуты, пахілены, выведзены з нармальнага стаячага становішча (пра што‑н. укапанае ў зямлю). Трактарысту прыходзілася даваць задні ход і адкідваць вывернуты пень убок. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

recline [rɪˈklaɪn] v.

1. (against/in/on) адкіда́цца наза́д;

The girl was reclining on a deckchair. Дзяўчына паўляжала ў шэзлонгу.

2. адкі́дваць наза́д;

a reclining seat адкідно́е сядзе́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аўтатамі́я

(ад аўта- + -тамія)

здольнасць некаторых жывёл пры рэзкім раздражненні адкідваць часткі цела, якія потым узнаўляюцца (напр. яшчаркі адкідваюць хвост, ракі — клюшні, актыніі — шчупальцы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

супіна́тар

(ад лац. supinare = адкідваць назад)

1) артапедычная вусцілка, якая ўкладваецца ў звычайны абутак пры пляскатасці ступні;

2) анат. адна з мышцаў, якія паварочваюць канечнасць вонкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wégziehen

*

1.

vt адця́гваць (фіранку); адкі́дваць (вуаль)

2.

vi (s)

1) ад’язджа́ць

2) адлята́ць (пра птушак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)