адбе́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адбельваць — адбяліць і адбельвацца — адбяліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбялі́ць гл. адбельваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адбе́львацца несов., возвр., страд. отбе́ливаться; см. адбялі́цца, адбе́льваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пробе́ливать несов.

1. (белить) выбе́льваць, бялі́ць;

2. (отбеливать) спец. адбе́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bielić

незак. бяліць; адбельваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лугава́ць ’адбельваць пражу’ (Інстр. 2), ’адбельваць на лузе’ (Сцяшк. Сл.), луговаць ’выбельваць лугам’ (ТС), лугова́ты ’парыць палатно ці пражу ў шчолаку’ (Уладз., Сл. Брэс.). Укр. вилуго́вувати, польск., ługować, н.-луж. ługowaś, в.-луж. łukować, чэш. louhovati, славац. lúhovať. Адназоўнікавае ўтварэнне пры дапамозе суфікса ‑ova‑ti (Слаўскі, 6, 300; Слаўскі, SP, 1, 48). Да луг 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wybielać

незак.

1. бяліць; адбельваць;

2. перан. абяляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Блехаваць ’хлараваць’ (Інстр. I), укр. бліхува́ти ’адбельваць (лён, палатно)’. Як і блех (гл.), запазычанне з польск. blechować, blichować (ням. bleichen). Шалудзька, Нім., 22; Рыхардт, Poln., 35. Наўрад ці ўсх.-слав. утварэнне ад блех (гл.). Няпэўна Рудніцкі, 148, які бачыць тут непасрэднае запазычанне з ням. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бялі́ць

1. wéiße(l)n vt, tünchen vt, weiß ánstreichen*;

бялі́ць столь die Décke wéißen;

2. (адбельваць тканіны) bléichen vt;

бялі́ць палатно́ Léinwand bléichen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)