бялі́ць

1. wéiße(l)n vt, tünchen vt, weiß ánstreichen*;

бялі́ць столь die Décke wéißen;

2. (адбельваць тканіны) bléichen vt;

бялі́ць палатно́ Léinwand bléichen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)