Rüsche

f -, -n або́рка, фальбо́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

frill [frɪl] n. BrE

1. або́рка, брыжы́

2. звыч. pl. frills непатрэ́бнае ўпрыгажэ́нне/упрыго́жанне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бечёвка ж. вяро́вачка, -кі ж., або́рка, -кі ж.; (шпагат) шпага́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

біча́й Бераг лужка, аборка (Мсцісл. Юрч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

верёвка ж. вяро́ўка, -кі ж.; (бечёвка) вяро́вачка, -кі ж., або́рка, -кі ж.; мату́з, -за́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верёвочка ж., уменьш. вяро́вачка, -кі ж., або́рка, -кі ж., шнуро́к, -рка́ м., матузо́к, -зка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cord [kɔ:d] n.

1. вяро́ўка, або́рка, шнуро́к, матузо́к

2. electr. шнур

3. anat. звя́зка;

vocal cords галасавы́я звя́зкі

4. pl. cords infml штаны́ з рубча́стага плі́су або́ вельве́ту

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ве́рвы мн. л. ’вяроўка, на якой вісіць калыска’ (КЭС). Рус. вервь, ст.-рус. вьрвь ’вяроўка’, ст.-чэш. vrv, ст.-слав. връвь, славен. vȓv. Прасл. *vьrvь. Роднаснае: літ. virvė̃ (падрабязней гл. пад вяро́ўка) (Фасмер, 1, 294–295). Параўн. яшчэ вэ́рвэ́чкааборка ад лапця’ (Бесар.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

szpagat, ~u

м.

1. шпагат; вяроўка; аборка;

2. спарт. шпагат;

zrobić szpagat — зрабіць шпагат; сесці на шпагат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Бры́нды ’аборкі ў шырокіх рукавах’ (Гарэц.), ’абрыўкі на абрубцы, аблямоўцы вопраткі, на падоле’ (КЭС), бры́нда, бры́нджааборка’ (Касп.), бры́нды ’шырокія фалды, складкі’, бры́нджы, бры́нжы, брындзю́лька (Бяльк.). Рус. дыял. (зах.) брынды ’шырокія рукавы сялянскага святочнага адзення’. Этымалогія Фасмера, 1, 222–223 (услед за Бернекерам, 93), зусім не пераконвае (гл. бры́ндаць). Лепш Брукнер, 43, які зыходзіў з ст.-польск. bryndy ’дарагая жаночая вопратка’, bryndować się ’прыгожа апранацца’, але першакрыніца слоў застаецца невядомай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)