або́рка

‘вяроўка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. або́рка або́ркі
Р. або́ркі або́рак
Д. або́рцы або́ркам
В. або́рку або́ркі
Т. або́ркай
або́ркаю		 або́ркамі
М. або́рцы або́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

або́рка

‘друкарскі набор; матэрыя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. або́рка або́ркі
Р. або́ркі або́рак
Д. або́рцы або́ркам
В. або́рку або́ркі
Т. або́ркай
або́ркаю		 або́ркамі
М. або́рцы або́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

або́рка¹, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Невялікая, тонкая вяровачка; шпагаціна.

Перавязаць пакунак аборкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

або́рка², -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Палоска матэрыі, прышытая складкамі ці зборкамі на адзенні.

Сукенка з аборкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

або́рка³, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (спец.).

Размяшчэнне ўкарочаных радкоў тэксту вакол нешырокага малюнка, табліцы і пад.

Тэкст у аборку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

або́рка

I ж. то́нкая верёвка; бечёвка, верёвочка

II ж., см. брыжы́

III ж., тип. обо́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

або́рка ​1, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Невялікая вяроўка; шпагаціна. Перавязаць што-небудзь аборкай. □ Пяньку яна [Аўгінка] хацела здаць нарыхтоўшчыкам, але перадумала — у сваёй гаспадарцы таксама аборкі патрэбны. Чыгрынаў.

або́рка ​2, ‑і, ДМ ‑рцы; Р м. ‑рак; ж.

1. Спец. Друкарскі набор укарочанымі радкамі вакол якога‑н. малюнка, табліцы і пад. Тэкст у аборку.

2. Нашытая палоска матэрыі. // часцей мн. (або́ркі, ‑рак). Тое, што і брыжы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

або́рка ж (шпагаціна) Schnur f -, Schnüre, Bíndfaden m -s, -fäden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обо́рка​II тип. або́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мату́з, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

1. Вяровачка, аборка, тасьма для завязак.

2. часцей мн. Завязкі ў фартуху, шапцы-вушанцы і пад.

|| прым. мату́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)