1. Гістарычна ўстойлівая супольнасць людзей, якая ўтвараецца ў працэсе фарміравання агульнасці іх тэрыторыі, эканамічных сувязей, літаратурнай мовы, асаблівасцей культуры і духоўнага аблічча.
Права нацый на самавызначэнне.
2. У некаторых спалучэннях: краіна, дзяржава.
Арганізацыя Аб’яднаных Нацый.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
візажы́ст
(ад фр. visage = твар, аблічча)
дызайнер або мастак па макіяжы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
facade[fəˈsɑ:d]n.
1. фаса́д (будынка)
2. зне́шнасць; во́нкавае аблі́чча;
a facade of indifference напускно́е раўнаду́шша
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
выя́ва, ‑ы, ж.
1. Форма праяўлення чаго‑н.
2. Узнаўленне сродкамі мастацтва вонкавага, пачуццёва-канкрэтнага аблічча з’яў рэчаіснасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
entménschen, entménschlichen
vt пазбаўля́ць чалаве́чага аблі́чча
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)