Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
erwéhren
(sich) (G) абараня́цца; утры́млівацца (ад чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
stubborn[ˈstʌbən]adj.
1. упа́рты, заця́ты, не пада́тлівы
2. упа́рты, насто́йлівы;
be stubborn in the defense упа́рта абараня́цца
♦
stubborn as a mule упа́рты як асёл
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
абаро́на, ‑ы, ж.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. абараняць — абараніць і абараняцца — абараніцца.
2. Сукупнасць сродкаў, накіраваных на забеспячэнне краіны, народу ад нападу ворагаў. Абарона сацыялістычнай Айчыны ёсць свяшчэнны абавязак кожнага грамадзяніна СССР.Канстытуцыя СССР.
3. Сістэма абарончых збудаванняў. Прарваць абарону праціўніка. Участак абароны.
4. Абарончы бок у судовым працэсе, у гульні. Пярэчанне абароны. Гуляць у абароне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
habilitować się
незак. абараняць дысертацыю;
habilitować się z pediatrii — абараняць дысертацыю (абараняцца) па педыятрыі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
збро́я, -і, ж.
Усякі сродак, прыстасаванне, тэхнічна прыгоднае для нападу ці абароны, а таксама сукупнасць такіх сродкаў.
Агнястрэльная з.
Халодная з. (шабля, кінжал, нож і пад.). Стралковая з. (ружжо, рэвальвер і пад.). Артылерыйская з. (гармата, гаўбіца і пад.). Ядзерная з.
Абараняцца са зброяй у руках.
Ідэйная з. (перан.). Скласці зброю (перан.: здацца; высок.). Узняць зброю (пачаць вайну або паўстаць са зброяй у руках; высок.). Бразгаць зброяй (пагражаць вайной; кніжн.).
|| прым.збро́евы, -ая, -ае ізбро́йны, -ая, -ае.
Зброевая (збройная) майстэрня.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Wehr
I
f -, -en абаро́на
sich zur ~ sétzen — абараня́цца, барані́цца
II
n -(e)s, -e плаці́на, запру́да
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bronić się
broni|ć się
незак.абараняцца; бараніцца;
~ć się przed epidemią — засцерагацца ад эпідэміі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
барані́цца, ‑ранюся, ‑ронішся, ‑роніцца; незак.
Абараняцца, адбіваючы напад праціўніка, ворага. Ёсць што бараніць нам і чым бараніцца, Скала непрыступная наша граніца.Крапіва.Мы паспрабавалі бараніцца гранатамі, але і гранат хапіла на некалькі мінут.Няхай.//Разм. Засцерагаць сябе ад каго‑, чаго‑н. Ад чалавека лягчэй бараніцца, калі той нападае адкрыта, а не б’е ў спіну, знянацку.Шамякін.Ляныя валы паціху ідуць уперадзе сахі, бароніцца хвастамі ад аваднёў і мух, махаюць галовамі, аж ярмо рыпіць.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Баро́цца ’борацца’. Рус.боро́ться, укр.боро́тися, ст.-польск. (дыял.) bróć się, в.-луж.wobróćso, н.-луж.wobrojś ’абараняцца’, ст.-слав.брати борѭ, балг.бо́ря се. Параўн. далей серб.-харв.бо̀рити се, славац.boriť sa ’змагацца’. Прасл.borti, borʼǫ (sę) ’тс’. Параўн. літ.bárti ’лаяць, сварыцца’, лат.bar̃t (да балта-слав. формы гл. Траўтман, 27), ст.-ісл.beria ’біць’, beriask ’змагацца’, ст.-в.-ням.berjan ’біць’, лац.ferīre ’біць, сячы, калоць’. І.‑е. *bher‑: *bhor‑ ’біць, калоць, змагацца і да т. п.’ Бернекер, 76; Праабражэнскі, 1, 38; Фасмер, 1, 197; Брукнер, 36; БЕР, 1, 69. Сюды і бел.баро́цца ’бадацца’ (Сцяц., Клім., Інстр. III, Арх. Бяльк., слонім.).