expect [ɪkˈspekt] v.
1. спадзява́цца, разлі́чваць;
expect smb. to do smth. разлі́чваць, што хто-н. зро́біць што-н.;
We expect them to help us. Мы разлічваем, што яны нам дапамогуць.
2. чака́ць;
He was not expecting any visitors. Ён не чакаў ніякіх наведвальнікаў.
3. меркава́ць, ду́маць;
Will they come? – Yes, I expect so. Яны прыйдуць? – Я мяркую, што так.
♦
be expecting a baby/a child infml быць цяжа́рнай;
She is expecting a child in May. Яна чакае дзіця ў маі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
free1 [fri:] adj.
1. свабо́дны, во́льны;
free time во́льны час;
a free translation во́льны перакла́д;
free speech свабо́да сло́ва;
set free вызваля́ць
2. бяспла́тны, дармавы́, дармо́вы;
free of duty бяспо́шлінны;
Admission is free. Уваход бясплатны.
3. (from/of) пазба́ўлены (чаго-н. непажаданага);
free from care пазба́ўлены турбо́т, бестурбо́тны, бесклапо́тны
4. (with) шчо́дры;
She is free with her money. Яна шчодрая на грошы.
♦
free and easy раскава́ны (у паводзінах), бесцырымо́нны;
have/give a free hand мець/даць по́ўную свабо́ду дзе́янняў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
mieszać
miesza|ć
незак.
1. мяшаць; перамешваць;
~ć łyżką — мяшаць лыжкаю;
2. змешваць, прымешваць, дамешваць;
~ć sok z wodą — змешваць сок з вадой;
3. блытаць, пераблытваць;
4. перан. умешваць; ублытваць;
nie ~jcie mnie w tę sprawę — не ўблытвайце (не ўмешвайце) мяне ў гэту справу;
5. бянтэжыць;
~ła go swoją pewnością siebie — яна бянтэжыла яго сваёй самаўпэўненасцю;
~ć szyki перан. блытаць карты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
gadać
gada|ć
незак. разм. гутарыць, балбатаць; балакаць; балабоніць; лапатаць;
szkoda ~ć — няма чаго казаць;
~j zdrów — балбачы сабе на здароўе; мялі, васпане, пакуль язык не прыстане;
~ć ni w pięć ni w dziewięć — вярзці (плявузгаць) лухту;
~ć od rzeczy — гаварыць глупствы; абы-што вярзці;
~ć na kogo — нагаворваць (скардзіцца) на каго;
~ła do koleżanki na męża — яна скардзілася сяброўцы на мужа
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
godzić
godzi|ć
незак.
1. мірыць;
2. спалучаць;
~ć teorię z praktyką — спалучаць тэорыю з практыкай;
~ła pracę zawodową z prowadzeniem domu — яна спалучала прафесійную дзейнасць з вядзеннем хатняй гаспадаркі;
3. цэліць; цэліцца; лучаць; замахвацца;
~ć w czyje interesy — пагражаць чыім інтарэсам;
~ć na czyje życie — замахвацца на чыё жыццё;
4. уст. наймаць;
~ć robotników na budowlę — наймаць працаўнікоў на будоўлю
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
resistance
[rɪˈzɪstəns]
n.
1) супраці́ў -ву m.
The bank clerk made no resistance to the robbers — Ба́нкавы слу́жачы не супрацівіўся рабаўніка́м
2) усто́йлівасьць, супраціўля́льнасьць f., імунітэ́т -у m.
She has little resistance to germs and so is often ill — Яна́ ма́е слабы́ імунітэ́т да бактэ́рыяў і ча́ста хварэ́е
3) супраці́ў -ву m., супраціўле́ньне n.
to follow the line of least resistance — ісьці́ па лі́ніі найме́ншага супраці́ву
4) Electr. супраціўле́ньне n.
Copper has a low resistance — Медзь ма́е мало́е супраціўле́ньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
toss
[tɔs]
1.
v.t., tossed or (Poet.) tost
1) кі́даць, падкіда́ць
to toss a ball — падкіда́ць мя́чык
to toss a coin — гуля́ць у арля́нку; кі́даць жэ́рабя
2) шуга́ць, кі́даць
The ship was tossed by the heavy waves — Карабе́ль шуга́ла на магу́тных хвалях
3) ускі́дваць
She tossed her head — Яна́ ўскі́нула галаву́
4) мяша́ць, падкіда́ючы
to toss a salad — мяша́ць сала́ту, падкіда́ючы
2.
v.i.
кі́дацца ў ло́жку
3.
n.
1) кідо́к -ка́ m.
2) кі́даньне, падкіда́ньне n.
•
- toss off
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
зга́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца.
Зак. да га́дзіцца.
згадзі́цца 1, згаджу́ся, зго́дзішся, зго́дзіцца; зак.
1. Даць згоду на што‑н. — Такога мужа за тры грошы можна купіць. Мусібыць на свеце адна пані Даміцэля і згадзілася пайсці за яго замуж. Колас.
2. Прыйсці да згоды (у 2 знач.); пагадзіцца з чым‑н. — Відаць, з Мацеем нешта здарылася, — згадзіліся ўсе на адным меркаванні. Шамякін.
3. Выказаць згоду з кім‑, чым‑н., прызнаць правільным, пацвердзіць што‑н. — Патрабаваць трэба падвышэння, — абазваўся той. — Праўду кажаш, — згадзіўся Пніцкі. Чорны. Думка была слушная, і Віктар павінен быў з ёю згадзіцца. Маўр.
згадзі́цца 2, ‑дзі́цца; зак.
Аказацца карысным, прыгодным для чаго‑н.; спатрэбіцца. Дрэва патачыў чарвяк, на хаты яно лонаўцам не згадзілася. Пташнікаў. За горадам, у баку ад княжага замка, ужо з самага набліжэння фронту не працавала панская пільня. Цяпер яна згадзілася на выраб лесу на патрэбы войска. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закрану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; заг. закрані; зак., каго-што.
1. Дакрануцца, даткнуцца да каго‑, чаго‑н. Стрыж ляцеў, На хаце латы Закрануў крылом сваім. Дзеружынскі. Мышка і палезла туды, ды, як па бяду, закранула шклянку, што стаяла на самым краі палічкі. Шуцько. // перан. Зачапіць, пакінуць свой след. Вайна гэтага мястэчка амаль не закранула. Васілевіч. Змены, што прынесла савецкая ўлада ў вёску, закранулі і Пустку. Хадкевіч. // перан. Аказаць уздзеянне на каго‑, што‑н.; усхваляваць, узрушыць. Яшчэ да болю закранае душу гарачы позірк чулы. Тарас. Відаць, успамін закрануў балючыя раны мінулага. Сіняўскі.
2. перан. Спыніцца на чым‑н., звярнуць увагу на што‑н. пры размове, гутарцы і пад. Праз пару дзён.. бабка неяк сама закранула гэта пытанне. Скрыпка.
3. Запыніць, выклікаць на размову. «Прайду моўчкі, — вырашыў Васіль, — дый толькі таго, не буду чапаць.. [цётку Касмініху], то, можа, і яна мяне не закране». Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак., што.
1. Паставіўшы што‑н. кругом, абгарадзіць, абкружыць каго‑, што‑н. Абставіць што-небудзь дошкамі. □ Бацька абставіў сябе кадушкамі жыта і смяецца над усім светам. Чорны. // Разм. Уставіць, заставіць што‑н. чым‑н. па краях ці на ўсёй паверхні. Абставіць паліцы кнігамі.
2. Паставіць у пакоі, кабінеце, кватэры мэблю, набыць абстаноўку. [Ксяндзу] адвялі, адбудавалі і адпаведным парадкам абставілі цэлы дом, прасторны і раскошны. Колас. // Абсталяваць дэкаратыўную частку тэатральнай пастаноўкі. Багата абставіць спектакль.
3. перан. Стварыць умовы, абставіны для правядзення чаго‑н. Абставіць сустрэчу з дэпутатамі. □ Езуіты ўмелі абставіць справы так, што Кася ледзь не да сканчэння вучобы ў гімназіі шчыра верыла ў бога. Карпюк.
4. Разм. Дасягнуць большых поспехаў у параўнанні з кім‑н.; апярэдзіць каго‑н. у чым‑н. — Калі дзяўчынка не будзе разявай, — перабіў.. [Джорджа Лоўрэнса] дырэктар, — яна зможа хутка пайсці ўгору і абставіць некаторых нашых красунь. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)