twierdzący

twierdząc|y

сцвярджальны;

partykuła ~a грам. сцвярджальная часціца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

амі́н,

1. часціца. Заключнае слова малітваў, пропаведзей; азначае «так», «правільна».

2. у знач. наз. амі́н, ‑у, м. Разм. Канец, усё, скончана.

[Грэч. amēn яд стараж.-яўр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

-не́будзь, часціца.

Ужываецца як другая частка неазначальных займеннікаў і прыслоўяў, напрыклад: хто-небудзь, што-небудзь, які-небудзь, куды-небудзь, дзе-небудзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазітро́н

[ад пазі(тыўны) + -трон]

элементарная часціца з дадатным зарадам, маса якой роўная масе электрона.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

уключэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. уключаць — уключыць і уключацца — уключыцца.

2. Спец. Тое, што ўключана; іншародная часціца. Газападобныя ўключэнні ў шкле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карпу́скула

(лац. corpusculum = маленькае цела)

дробная часціца матэрыі (электрон, фатон і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прато́н

(гр. proton = першае)

стабільная элементарная часціца атама з дадатным электрычным зарадам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Тык 1 — аддзеяслоўная часціца, перадае раптоўнае або нечаканае дзеянне (мсцісл., Нар. лекс., Нас.). Ад тыкаць (гл.).

Тык 2 — злучнік або часціца: тык багдайбы мяне (В. Дунін-Марцінкевіч), укр. дыял. тик ‘тс’. Паводле Копечнага (Этимология–1967, 27; ESSJ SG, 2, 77), вынік дэсанарызацыі дык (гл. ды).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

про́ста-такі́ узмацн. часціца geradezú, schlíchtweg;

гэ́та про́ста-такі́ цудо́ўна das ist geradezú wúnderbar

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

антыпрато́н

(ад анты- + пратон)

фіз. элементарная часціца, якая з’яўляецца антычасціцай у адносінах да пратона.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)