Абпаленае месца. Мы ўсе непакоімся ўжо; толькі адзін Ткач сядзіць абыякавы, паціху распальвае абкураную, з цёмна-рудымі абпалінамі па краях тоўстую люльку.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́бальт, ‑у, М ‑льце, м.
1. Хімічны элемент, серабрыста-белы метал з чырванаватым адлівам, цвярдзейшы за жалеза.
2.Цёмна-сіняя фарба, у састаў якой уваходзіць кобальт.
[Ням. Kobalt.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шатэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Рмн. ‑нак; ж.
Жанчына з цёмна-русымі, каштанавымі валасамі. На мяне ветліва, з запытальнай усмешкай глядзіць сімпатычная чарнавокая шатэнка.Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
chocolate
[ˈtʃɔklət]1.
n.
1) шакаля́д -у m.
2) шакаля́дны ко́лер
2.
adj.
шакаля́дны; цёмна-руды́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ба́рва, ‑ы, ж.
1. Фарба, афарбоўка, колер. Цешыцца было чым: летам агародчык буяў усімі барвамі красы.Мележ.[Галя:] — Звярніце ўвагу: якія барвы! Сотня адценняў — пачынаючы ад цёмна-зялёнага да цёмна-пурпуровага.Дубоўка.
2. Чырвань, густа-чырвоны колер. І ўрэшце — неба. Неба, якое ўсё мацней адлівае пякельнай, смяротнай і трывожнай барвай.Караткевіч.Барвай набрынялі пеністыя лёгкія хмаркі, чырвань заліла ўсё: і лес, і вёску, і паплавы.Капыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вішнёвы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да вішні. Вішнёвы сад. Вішнёвы цвет.// Прыгатаваны з вішань. Вішнёвае варэнне.
2.Цёмна-чырвоны; колеру вішні. Вішнёвы колер. Вішнёвая сукенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аметы́ст, ‑у, М ‑сце, м.
Каштоўны камень фіялетавага альбо фіялетавага з блакітным адценнем колеру. У шкатулцы, у чыстай мокрай анучцы, ляжаў рэдкай прыгажосці цёмна-фіялетавы аметыст.«Маладосць».
[Грэч. amethystos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лабрадары́т, ‑у, М ‑рыце, м.
Чорная або цёмна-шэрая горная парода, якая складаецца пераважна з лабрадору (выкарыстоўваецца для розных вырабаў і ўпрыгожвання будынкаў). Абеліск з чорнага лабрадарыту.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ліло́вы ’светла-фіялетавы’ (ТСБМ). Запазычана з рус. мовы, у якой лексема лиловый прыйшла праз ням.lila ці франц.lilas ’бэзавы, ліловы’ з араб.lilâk < ст.-інд.nílas ’цёмна-сіні’ (Фасмер, 2, 497).