по́луднік, ‑а, м.
Абл. Падвячорак. [Бацька] не хацеў крыўдзіць мяне: ад свайго полудніка пакідаў акрайчык хлеба і брусок сала. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прагалада́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Адчуць голад, захацець есці. Бацька ўзяў скібу хлеба, стаў нецярпліва жаваць: прагаладаўся вельмі. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скі́біна, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што і скіба. Скібіна хлеба. □ З сяўнёю сявец пахаджае, На скібіны валіцца зерне. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pellet
[ˈpelət]
n.
1) малы́ камя́к (хле́ба, папе́ры, гразі́); пілю́ля f.
2) шраці́на, ку́лька f. (для страля́ньня)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
квас (род. ква́су) м. квас;
хле́бны к. — хле́бный квас;
◊ перабіва́цца з хле́ба на к. — перебива́ться с хле́ба на квас;
быў к., ды не было́ вас — погов. бы́ло де́ло, да не́ было де́да
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
адвалі́ць сов.
1. в разн. знач. отвали́ть;
а. ка́мень — отвали́ть ка́мень;
а. скі́бу хле́ба — отвали́ть ломо́ть хле́ба;
2. (отойти, отплыть) отвали́ть;
3. прост. отвали́ть;
а. цэ́лую ку́чу гро́шай — отвали́ть це́лую ку́чу де́нег
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
подко́рковый
1. (под корой) падко́рны; (у хлеба) падскары́нкавы; (у плода) падшкарлу́пкавы, падску́ркавы; (у книги) падво́кладкавы;
2. анат. падко́ркавы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Мурцоўка ’цура (хлеб з квасам)’ (Касп., Сл. ПЗБ; паўн.-усх., КЭС; в.-дзвін., полац., Нар. сл.), ’страва з пакрышанага хлеба ў вар’ (КЭС, лаг.), ’яечня з мукою’ (Шат.), ’каша з ячных круп’ (іўеў., Сл. ПЗБ), ’страва з цёртага канаплянага семя, вады, хлеба, солі і алею’ (Бяльк.), бяроз. ’рулі’ (Вешт.), мурсоўка ’зацірка з мукі, вады і алею’ (Ян.), мурцы́ ’цура (кавалачкі хлеба, вада, соль)’ (даўг., Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. mùrti ’размакаць’, mirksóti ’мокнуць’: першапачаткова цуру рубілі з чэрствага, сухога хлеба, які размочвалі ў вадзе. Параўн. таксама рус. разан., новасіб. мочёнка, мо́ченка ’цура’. Аналагічна Вештарт (Бел.-рус. ізал., 17–18).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
скі́ба ж
1. (хлеба) (Brót)scheibe f -, -n; Schnítte f -, -n;
2. (пласт зямлі) Érdschicht f -, en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
бу́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
1. Невялікі хлеб з пшанічнай мукі, белы хлеб. Бегалі па вуліцы дзеці то з булкамі, то з цукеркамі. Гартны.
2. Тое, што і буханка. На паліцы ляжалі дзве булкі хлеба. Чорны. [Шашура] палажыў на калені Краўца булку хлеба і круг каўбасы. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)