лёк, ✂, м.

Селядзечны расол.

  • Мачаць хлеб у л.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сітніца, ✂, ж. (разм.).

Хлеб, спечаны з сітнай мукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

◎ Надыха́нка ’хлеб з цеста, замешанага грэцкай мукой на аржаной рошчыне’ (мядз., Нар. сл.). Відаць, да дыхаць ’падыходзіць, уздымацца (пра хлеб)’, семантычная паралель — пышка, пышны ад пыхаць (гл. Фасме, 3, 422).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мякі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мякіны; з дамешкай мякіны. Мякінная пацяруха. Мякінны хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падцвісці́, ‑цвіце; зак.

Разм. Пакрыцца цвіллю ў некаторых месцах; крыху зацвісці. Сыр падцвіў. Хлеб падцвіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пату́ль, прысл.

Разм. Да таго часу. Пакуль у гумне цэп, патуль на стале хлеб. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упячы́ся, упячэцца; упякуцца; пр. упёкся, упяклася, ‑лося; зак.

Спячыся да поўнай гатоўнасці. Хлеб добра ўпёкся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

А́ртус ’пасвячоны пасхальны хлеб’ (Рам.). Рус. артос, дыял. артус, укр. артус ’тс’. Ст.-рус. артусъ з XII ст. з грэч. ἄρτος ’хлеб’, уласна ’прыгатаванае’ ад ἀρτύω ’рыхтую’ (Фасмер, 1, 89). Параўн. аркуш 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ачарсцве́лы

1. (хлеб і г. д) trócken, hart;

2. перан hártherzig, verstéinert, únempfíndlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сі́тніца ж разм (хлеб) Wéißbrot n -(e)s, -; das Brot aus gesíebtem Mehl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)