пук 1, ‑а,
1. Звязка, ахапак якіх‑н. аднародных прадметаў.
2. Сукупнасць чаго‑н., што разыходзіцца, пачынаецца з аднаго месца, адной кропкі.
3.
пук 2, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пук 1, ‑а,
1. Звязка, ахапак якіх‑н. аднародных прадметаў.
2. Сукупнасць чаго‑н., што разыходзіцца, пачынаецца з аднаго месца, адной кропкі.
3.
пук 2, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ствол, ствала,
1. Надземная частка дрэва ад каранёў да верхавіны, якая трымае на сабе галіны і лісты.
2. У архітэктуры — асноўная частка калоны паміж базай і капітэллю.
3. Частка агнястрэльнай зброі ў выглядзе трубы, праз якую праходзіць, атрымаўшы напрамак палёту, куля або снарад.
4. Назва розных прадметаў, прыстасаванняў, якія маюць форму трубы.
5. Назва некаторых органаў або тканкавых утварэнняў у арганізме, якія маюць выгляд трубкі.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тросць 1 ‘зараснік рагозу, Typha latifolia L.’ (
Тросць 2, трось ‘трысцінка ў бёрдзе’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Батва́ ’расліна Beta сісlа; зяленіва наогул’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вярба́ ’расліна, Salix L., Salix alba L., Salix fragilis L.’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стажа́р ‘уваткнуты ў зямлю шост, вакол якога кідаецца стог’, стажа́рʼе ‘аснова стога; падсцілка, на якую ставяць стог сена, каб зберагчы яго ад сырасці’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пук 1 ’выклічнік, што перадае стук, стрэл, лопанне ці гук падзення’ (“падение чего, особенно круглого”,
Пук 2 ’выпукласць, пукатасць’: у пуку клепка выгінаецца (
Пук 3 ’кветканоснае
Пук 4 ’звязка; сноп; скрутак; ахапак’ (
Пук 5 ’расліна дзягіль, Archangelica officinalis Hoffm.’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Барэ́ц 1 (спарт.). Мабыць, запазычанне з
Барэ́ц 2 ’расліна баршчэўнік сібірскі, Heracleum sibiricum L.’ (
Барэ́ц 3 ’расліна мардоўнік, Aconitum L.’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жы́чка ’чырвоная стужка’ (абл.,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кі́та ’вязанка, цюк’, ’сноп бобу, льну’, ’мажная тоўстая жанчына’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)