ахвя́рнік, ‑а, м.

1. Спецыяльнае месца, спецыяльны стол або ачаг, на якім прыносіліся ахвяры бажаству.

2. Стол з левага боку алтара ў праваслаўнай царкве, прызначаны для спраўляння некаторых абрадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падле́зці сов.

1. (под что-л.) подле́зть;

п. пад стол — подле́зть под стол;

2. подверну́ться;

п. пад но́гі — подверну́ться по́д ноги;

3. подступи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

place mats

падкла́дкі на стол (кла́дзеныя пад тале́рку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

stół, stołu

м.

1. стол;

siedzieć przy stole — сядзець за сталом;

proszę do stołu — запрашаю за стол;

sprzątać ze stołu — прыбіраць са стала;

2. стол; кухня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

во́цатніца, ‑ы, ж.

Пасудзіна, у якой воцат падаецца на стол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozsuwany

рассоўны, раскладаны;

stół rozsuwany — раскладны стол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рассу́нуць aus¦einánder rücken, aus¦einánder schíeben*; aus¦einánder zíehen* (фіранкі); áusziehen* vt (стол)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

білья́рд, -а, М -дзе, м.

1. Гульня шарамі і спецыяльным кіем на прызначаным для гэтай гульні стале.

Гуляць у б.

2. мн. -ы, -аў. Стол, абцягнуты сукном, з бартамі і лузамі для гэтай гульні.

|| прым. білья́рдны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

буфе́т, -а, М -фе́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Доўгі стол або стойка для продажу закусак і напіткаў, а таксама невялікая закусачная.

Купіць піражок у буфеце.

2. Шафа для посуду, сталовай бялізны, закусак, напіткаў.

|| прым. буфе́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абапе́рці і апе́рці, -пру́, -прэ́ш. -прэ́; -про́м, -праце́, -пру́ць; абапёр, -пе́рла; абапры́; абапёрты; зак., што.

Паставіць, прыставіць, упіраючы ў што-н., каб надаць чаму-н. большую ўстойлівасць.

А. локці аб стол.

|| незак. абапіра́ць і апіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)