Перга́мент ’апрацаваная скура жывёлы, на якой пісалі да вынаходніцтва паперы’, ст.-бел. паркгаминъ, паргаминъ, парк(г)аменъ, перкгаминъ, поркгаминъ (1395 г.). Са ст.-польск. pargamin, pergamin (Булыка, Лекс. запазыч., 59), якія праз ст.-в.-ням. pergamin ці лац. pergamēntum са ст.-грэч. περγαμνός — прыметнік ад назвы горада Πέργαμον у Малой Азіі, дзе упершыню спецыяльна апрацаваная скура была выкарыстана ў якасці пісчага матэрыялу (Брукнер, 396; Фасмер, 3, 235).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
еўрапео́ід
(ад лац. Europa = Еўропа + гр. eidos = выгляд)
прадстаўнік расы, для якой характэрна светлая скура, мяккія валасы, вузкі выступаючы нос, тонкія губы.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
chromowy
chromow|y
1. хромавы; хромісты;
2. хромавы;
skóra ~a — хромавая скура
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Су́рамяць ’сырыца, сырамятная скура’ (Цых.), су́рам ’тс’ (З нар. сл.), суромец ’тонкі скураны раменьчык’ (Сержп.), су́рметка ’папруга, повад з сырамяці’ (Сл. ПЗБ). Гл. сырамяць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сыраві́на ’матэрыял для далейшай апрацоўкі’ (ТСБМ), сыраві́на ’сырая, нявырабленая скура’ (Бяльк.), сырови́на ’неадбеленае палатно, ніткі’ (Уладз.). Параўн. славен. surovina ’сыры матэрыял’. Да сыравы, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bare-bones
[ˈberboʊnz]
1.
n.
ве́льмі худы́ чалаве́к, ску́ра й ко́сьці
2.
adj.
мізэ́рны; худы́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
flexible
[ˈfleksəbəl]
adj.
1) гну́ткі (ску́ра, дрот), гі́бкі (го́лас)
2) падаўкі́, пада́тлівы; паваро́тлівы (дзяло́к, палі́тык)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
мякчэ́ць несов., прям., перен. станови́ться мя́гче; смягча́ться;
ад ма́зі ску́ра ~чэ́е — от ма́зи ко́жа стано́вится мя́гче (смягча́ется);
сэ́рца яго́ ~чэ́ла — се́рдце его́ смягча́лось
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
адэрмі́н
(ад а- + гр. derma = скура)
вітамін В6, які змяшчаецца ў дражджах, пшанічных і рысавых высеўках.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
залупі́цца, ‑луплюся, ‑лупішся, ‑лупіцца; зак.
Разм.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Адарваўшыся, завярнуцца, загнуцца. Скура каля ногця залупілася.
2. Агаліцца, падняўшы плацце, спадніцу; загаліцца.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Загнуўшыся, падняцца ўгору. Плацце залупілася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)