Verbum

паскаро́міцца, ‑млюся, ‑мішся, ‑міцца; зак.

Уст. разм. З’есці скаромнага. — Старая з Марылькаю тут гасцінцаў табе напакавалі, дык бяры, паскаромся трошкі, а то ўчарнеў на нішчымніцы, аж скура да касцей папрысыхала. Грахоўскі.