ге́нтэкс

(англ. Gentex, ад Generalized Teletype Exchange Service)

міжнародная тэлеграфная сетка агульнага карыстання, абсталяваная аўтаматычнымі тэлеграфнымі станцыямі прамых злучэнняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Filet

[-'le:]

n -s, -s

1) філе́, то́нкая се́тка

2) філе́, філе́йная ча́стка (тушы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Малака́не ’хрысціянская рэлігійная сетка стараабрадцаў’ (ТСБМ). Да малако (гл.). Матывацыя: прадстаўнікі секты, якія не ўжываюць мяса, а толькі малако (Фасмер, 2, 645).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аво́ська, ‑і, ДМ ‑сьцы; Р мн. ‑сек; ж.

Разм. Сеткаватая сумка для прадуктаў, дробных рэчаў; сетка (у 4 знач.). Катэр пагойдвала, да прычала спяшаліся людзі з сумкамі, з авоськамі. Арабей. У вагоне — амаль пуста, едуць дзве немаладыя пары з поўнымі кошыкамі і авоськамі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

web [web] n.

1. павуці́нне;

a web of intrigue/lies павуці́на інтры́г/хлусні́

2. перапо́нка (у птушак)

3. руло́н (паперы, тканіны)

4. the web се́тка радыёста́нцый, чыгу́нак і да т.п.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гры́длік

(ад англ. grid = сетка + leak = ток)

вялікае супраціўленне ў спалучэнні з невялікім пастаянным кандэнсатарам у коле сеткі электроннай лямпы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыктыястэ́ла

(ад гр. diktyon = сетка + стэла)

адзін з тыпаў цэнтральнага цыліндра сцябла вышэйшых раслін, мае сеткаватую структуру (напр. у папарацей).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

waterworks

[ˈwɔtərwɜ:rks]

n., pl.

1) во́даправо́дная ста́нцыя; во́даправо́дная се́тка

2) по́мпавая ста́нцыя

3) Sl. рапто́ўны, нястры́мны вы́бух пла́чу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Падвало́ка ’невялікая рыбацкая сетка’ (Касп., Сл. ПЗБ). Прыставачнае ўтварэнне ад валока 2 ’невад’. Сюды ж падвалочак ’маленькі невад’ (Дэмб.), ’сачок для лоўлі рыбы’ (Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перамёт 1 ’рыбалоўная сетка з кручкамі, нацягнутая на калкі’ (ТСБМ; Крыв.), перэмёт ’доўгі шнур з некалькімі дзесяткамі кручкоў з нажыўкай, працягнуты на дне сажалкі’ (Дэмб. 2; Бяльк.; Крыв.); вядомы ва ўсёй Беларусі, апрача Зах. Брэстчыны — гл. Браім, Рыбалоўства, 80–81; (ТСБМ; Крыв.), рус. перемёт, переме́т ’тс’, ’вялікая рыбалоўная сетка, невад’, перемёта ’вялікая сетка, якая ставіцца ўпоперак ракі на калках’, перамёт ’моцная вяроўка, якой прывязваюць прут у ярме да рагача сахі’ (Смул.). Да пера- і мята́ць 1 (гл.) ’кідаць, закідваць, перакідваць праз раку’, параўн. укр. перемі́тка ’кладка’. Крукоўскі (40) мяркуе, што гэта запазычанне з рус. мовы ў сувязі з адсутнасцю ў народнай мове адпаведнага дзеяслова — цалкам мажліва.

Перамёт 2 ’памылка пры снаванні красён’ (Ян.). Да перамо́т (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)