рэга́лія, -і, мн. -і, -лій, ж.
1. Прадмет, які з’яўляецца знакам манархічнай улады, напр.: карона, скіпетр (уст.).
Царскія рэгаліі.
2. звычайна мн. Ордэн, знак узнагароды (уст. і разм.).
Прыйсці пры ўсіх рэгаліях.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
значэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. Сэнс, тое, што дадзены прадмет (слова, знак, жэст) абазначае.
Прамое і пераноснае з. слова.
2. Важнасць, значнасць, роля.
Гістарычнае з.
Гэтай сустрэчы надаецца вялікае з.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прэдыка́т, -а, М -ка́це, м.
1. У логіцы: паняцце, якое вызначае прадмет суджэння — суб’ект.
2. У граматыцы: тое, што і выказнік.
|| прым. прэдыка́тны, -ая, -ае (да 1 знач.) і прэдыкаты́ўны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
та́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
Прадмет кухоннага ўжытку ў выглядзе пласціны з праколатымі дзіркамі, прызначанымі для раздрабнення, расцірання чаго-н.
Драць бульбу на тарцы.
|| прым. та́ркавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
феты́ш, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. У першабытных народаў: прадмет, надзелены звышнатуральнай магічнай сілай, які служыць аб’ектам рэлігійнага культу.
2. перан. Тое, што карыстаецца бясспрэчным прызнаннем, чаму вераць і слепа пакланяюцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цу́карніца, ‑ы, ж.
Пасуда для цукру — прадмет чайнага сервіза. Шкляная цукарніца апусцела, а Халуста наліваў трэці кубак... Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
item [ˈaɪtəm] n.
1. прадме́т;
an item of furniture прадме́т мэ́блі
2. пункт; пара́граф; ну́мар (у спісе, праграме і да т.п.) the items on the agenda пу́нкты пара́дку дня
3. паведамле́нне;
a news item навіна́ (у газеце, на тэлебачанні і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
аксанаме́трыя
(ад гр. akson = вось + -метрыя)
спосаб адлюстравання прадметаў, пры якім на плоскасць праектуюцца і прадмет, і восі прамавугольнай сістэмы каардынат, з якімі суадносіцца прадмет.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
рэлі́квія
(лац. reliquiae = рэшткі, астанкі)
1) прадмет рэлігійнага пакланення (напр. мошчы);
2) прадмет, які беражліва захоўваецца як памяць аб мінулым (напр. гістарычная р., сямейная р.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ДЗЕ́ЙНІК,
галоўны член двухсастаўнога сказа, што абазначае прадмет, прыкмета якога сцвярджаецца або адмаўляецца ў выказніку. Разам з выказнікам складае прэдыкатыўную аснову двухсастаўнога сказа. Можа абазначаць чалавека, жывую істоту, неадушаўлёны прадмет, з’яву прыроды, апрадмечанае дзеянне, адцягненае паняцце. Выражаецца назоўнікам і інш. часцінамі мовы, якія набываюць у кантэксце прадметнае значэнне (субстантывіруюцца), а таксама займеннікам, інфінітывам і словазлучэннямі розных тыпаў: «Маладыя любяць дружыць з дарослымі», «Іншы скажа — проста ў сук улепіць», «Стаць за лесніка не ў яго натуры», «Над рэчкай праляцела пяць качак».
Літ.:
Беларуская граматыка. Ч. 2. Мн., 1986.
т. 6, с. 102
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)