політэхні́зм

(ад полі- + гр. techne = майстэрства)

сістэма навучання, пры якой тэарэтычна і практычна знаёмяцца з асноўнымі галінамі вытворчасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэктагене́з

[ад гр. tekto(nike) = майстэрства будаўніцтва + -генез]

сукупнасць працэсаў развіцця верхніх пластоў Зямлі пад уплывам тэктанічных рухаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стратэ́гія

(гр. strategia, ад stratos = войска + ago = вяду)

1) навука аб вядзенні вайны, майстэрства вядзення вайны (параўн. тактыка 1);

2) перан. майстэрства кіраўніцтва, заснаванае на доўгатэрміновых прагнозах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

mistrzostwo

н.

1. майстэрства;

2. чэмпіянат;

spotkanie o mistrzostwo świata — спаборніцтва за першынство ў свеце

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шэдэ́ўр

(фр. chef-d’oeuvre)

узорны, выдатны твор літаратуры, мастацтва, майстэрства.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

гастрано́мія

(фр. gastronomie, ад гр. gastronomia)

1) харчовыя прадукты высакаякаснага прыгатавання (напр. рыбная г.);

2) тонкае веданне кулінарнага майстэрства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

skill [skɪl] n. (in/at)

1. майстэ́рства, уме́льства; во́пыт, спрыт; спра́ўнасць;

show great skill at driving уме́ла вадзі́ць машы́ну;

skill in debate уме́нне ве́сці дэба́ты;

skill in lecturing майстэ́рства ле́ктара;

basic skills гало́ўныя ўме́нні (чытанне, пісьмо, падлік)

2. кваліфіка́цыя; та́лент; прафе́сія;

professional skills прафесі́йная кваліфіка́цыя;

language skills маўле́нчыя на́выкі і ўме́нні;

skill formation падрыхто́ўка кваліфікава́ных ка́драў;

creati ve/inventive skill тво́рчы/вынахо́дніцкі та́лент;

skill in speech дар сло́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Та́лент ’надзвычайныя здольнасці’; ’чалавек з надзвычайнымі здольнасцямі’ (ТСБМ), ’прыродны дар, здольнасць’, ’пакліканне’ (Ласт., Сл. ПЗБ), тале́нт ’тс’ (Байк. і Некр.), та́лінт ’здольнасць да нейкага майстэрства ці мастацтва’ (Варл.). Праз польск. talent, з франц. talent ’здольнасць, прыродны дар’, што да лац. talentum ’грэчаская мера вагі і грашовая адзінка’ < грэч. ταλαντον ’тс’, гл. талант. Развіццё значэння ад ’каштоўная манета’, ’каштоўны дар’ да ’прыродны дар’, ’выключныя здольнасці’ (Брукнер, 564; Длугаш-Курчабова, 493).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

арты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Той, хто займаецца публічным выкананнем твораў мастацтва (акцёр, спявак, музыкант і г. д.). Оперны артыст. Артыст эстрады. Цыркавы артыст. Народны артыст рэспублікі.

2. перан. Разм. Той, хто валодае вялікім майстэрства ў якой‑н. галіне, таленавіта робіць што‑н. Артыст сваёй справы.

[Фр. artiste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mastery

[ˈmæstəri]

n., pl. -teries

1) ула́да, сі́ла f.; кірава́ньне n.

2) перава́га, перамо́га f.

3) майстэ́рства n.

4) mastery of — майстэ́рскае вало́даньне чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)