use1 [ju:s] n.
1. ужыва́нне, карыста́нне, выкарыста́нне;
for general use для агу́льнага карыста́ння;
be in constant use карыста́цца ўве́сь час;
find a (new) use for smth знайсці́ (но́вае) скарыста́нне чаму́-н.
2. кары́сць; толк, сэнс; вы́гада; Іs there any use? Ці варта?;
be in use ужыва́цца, выкарысто́ўвацца;
come into use пача́ць ужыва́цца;
go out of use вы́йсці з ужы́тку;
make use of smth. выкарысто́ўваць што-н.
♦
be of no use быць бескары́сным;
Іt’s no use doing it. Няма сэнсу гэта рабіць;
You’re of no use. Aд цябе няма толку.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
загавары́ць 1, ‑вару, ‑ворыш, ‑верыць; зак., каго-што.
1. Надакучыць, стаміць працяглымі размовамі. — Што ж гэта я цябе загаварыла зусім! Ты ж, мусіць, не абедаў яшчэ? Асіпенка. // Размовай адцягнуць увагу ад чаго‑н., прымусіць забыцца пра што‑н. — Загаварылі вы мяне, а там яечня гарыць. Беразняк.
2. Ва ўяўленні ў забабонных людзей — уздзейнічаць на што‑н. замовай, магічным словам, загаворамі. Загаварыць кроў. Загаварыць зубы. □ Была нерухомая, зачараваная ціш; быццам бы хтось загаварыў усё: ні зыку, ні голасу не было чуваць. Гартны.
загавары́ць 2, ‑вару, ‑ворыш, ‑ворыць; зак.
1. Пачаць гаварыць. // Усчаць гаворку, пачаць размову з кім‑н. Сцяпан усё мацней і мацней захапляўся Маяй. Цягнула падысці да яе, загаварыць, але ён не знаходзіў прычыны. Дуброўскі. // перан. Абазвацца, пачаць дзейнічаць. Кулямёты загаварылі.
2. Навучыцца гаварыць, карыстацца мовай. Дзіця ўпершыню загаварыла.
3. перан. Праявіцца ў дзеяннях, настроях і інш. Прачнулася і загаварыла бязмерная нянавісць пакрыўджаных людзей. Чорны.
•••
Кроў загаварыла гл. кроў.
Сумленне загаварыла гл. сумленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзялі́ць, дзялю, дзеліш, дзеліць; незак., каго-што.
1. Раз’ядноўваць на часткі, размяркоўваць па частках. Дзяліць каравай. Дзяліць маёмасць. □ Зямлю вырашылі на сходзе дзяліць ранняй вясной. Пальчэўскі. Калі хлеба па картках сям’і неставала, рукі матчыны зналі, што трэба рабіць, — так умелі апошні кавалак дзяліць, каб усіх надзяліць, а сябе — абдзяліць. А. Вольскі. // Размяжоўваць, аддзяляць. Дзяліць сыноў. □ Шчыльная агаро[дж]а .. дзеліць двор на дзве часткі. Чорны. Цяпер ехалі палявой дарогай, якая дзяліла два палеткі. Чарнышэвіч.
2. з кім. Даваць каму‑н. частку чаго‑н. свайго; сумесна карыстацца чым‑н. Са мною дзеліць Сойц сухар апошні. Зарыцкі. — Што я зрабіў табе? Душа ў душу жылі. Хлеб-соль дзялілі... Шамякін. // перан. Сумесна перажываць, зведваць (якое‑н. пачуццё і пад.). Шэсць год .. жывуць [Сяргей з Марыляй] разам, душа ў душу, дзеляць паміж сабою гора і радасць папалам. Нікановіч. Я сам адчуваў, што цяпер не ўсе свае думы дзяліў з табою. Скрыган.
3. Рабіць дзяленне (у 2 знач.). Шэсць дзяліць на тры.
•••
Дзяліць шкуру незабітага мядзведзя — размяркоўваць прыбытак у справе, якая яшчэ не зроблена.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уплы́ў м
1. Éinfluss m -es, -flüsse; Áuswirkung f -, -en (умовы і г. д.); Éinwirkung f -, -en (уздзеянне);
уплы́ў асяро́ддзя Úmwelteinflüsse pl;
рабі́ць уплы́ў Éinfluss áusüben, be¦éinflussen vt;
паддава́цца уплы́ву únter j-s Éinfluss geráten*, sich be¦éinflussen lássen*;
быць пад уплы́вам каго-н von j-m be¦éinflusst wérden;
2. (аўтарытэт) Éinfluss m, Gewícht n -(e)s, -e, Ánsehen n -s;
карыста́цца уплы́вам Éinfluss háben; Ánsehen besítzen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ува́га ж., в разн. знач. внима́ние ср.;
звярну́ць ~гу на я́касць — обрати́ть внима́ние на ка́чество;
карыста́цца ўва́гай — по́льзоваться внима́нием;
ва́рты ўва́гі — заслу́живающий внима́ния;
◊ быць у цэ́нтры ўва́гі — быть в це́нтре внима́ния;
вы́пусціць (упусці́ць) з-пад ~гі — упусти́ть, вы́пустить из ви́ду;
мець на ўва́зе: — а) име́ть в виду́; б) име́ть на приме́те;
прыня́ць пад ~гу — приня́ть во внима́ние; взять в расчёт;
браць пад ~гу — принима́ть к све́дению, брать на заме́тку;
нуль ~гі — ноль внима́ния;
пакі́нуць без ~гі — оста́вить без внима́ния;
Ува́га! — Внима́ние!
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
usługa
usług|a
ж.
1. паслуга;
oddać ~ę — зрабіць паслугу (ласку);
~i konsumpcyjne — спажывецкія паслугі;
~i publiczne — грамадскае абслугоўванне;
korzystać z usługa — карыстацца паслугамі;
świadczyć ~i — аказваць паслугі;
2. абслугоўванне, паслугі;
~a błyskawiczna — тэрміновае выкананне;
~i bukieciarskie — аздабленне (афармленне) букетаў
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
manage
[ˈmænɪdʒ]
1.
v.t.
1) кірава́ць (прадпрые́мствам і пад.); зага́дваць чым; дава́ць ра́ды з кім-чым; адо́льваць каго́-што
Only his mother could manage him — То́лькі яго́ная ма́ці магла́ даць ра́ды зь ім
easily managed — рахма́ны, пако́рны, лаго́дны
2) здо́лець, змагчы́ (ча́ста ірані́чнае)
He has managed to remain poor all his life — Ён здо́леў застава́цца бе́дным усё сваё жыцьцё
He manages tools well — Ён до́бра ўме́е карыста́цца прыла́дамі
2.
v.t.
1) ве́сьці спра́вы, гаспада́рку
2) абыхо́дзіцца
to manage on one’s income — абыхо́дзіцца сваі́м прыбы́ткам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
use
1. [ju:z]
v.t.
1) ужыва́ць; карыста́цца
We use spoons to eat soup — Мы ўжыва́ем лы́жкі, каб е́сьці су́п
2) ужыва́ць сло́вы, фра́зы; гавары́ць
to use bad grammar — гавары́ць неграматы́чна (няпра́вільна).
3) ста́віцца, адно́сіцца
4) ужыва́ць, выдатко́ўваць
We have used most of the money — Мы вы́даткавалі бальшыню́ гро́шай
5) скарысто́ўваць
May I use your telephone? — Ці магу́ пакарыста́цца ва́шым тэлефо́нам?
2. [ju:s]
n.
1) ужыва́ньне n.
the use of tools — ужыва́ньне прыла́даў
2) ужы́так -ку m.
methods long out of use — мэ́тады, які́я даўно́ вы́йшлі з ужы́тку
3) кары́сьць, прыда́тнасьць f.
What’s the use of it? — Яка́я кары́сьць з гэ́тага?
4) спо́саб выкарысто́ўваньня
a poor use of materials — благо́е выкарысто́ўваньне матэрыя́лаў
5) карыста́ньне n.
a park for the use of all the people — парк для агу́льнага карыста́ньня
6) патрэ́ба f.
He had no further use for it — Гэ́та яму́ ўжо́ было́ непатрэ́бна
7) пра́ва або́ прывіле́й карыста́ньня
to have the use of a boat for the summer — мець пра́ва карыста́цца ло́дкай на праця́гу ле́та
•
- have no use for
- in use
- make use of
- put to use
- used to
- use up
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
по́спех м
1. Erfólg m -(e)s, -e, Fórtschritt m -(e)s, -e; Gelíngen n -s (удача);
зы́чу [жада́ю] Вам по́спеху! ich wünsche Íhnen viel Erfólg!;
мець по́спех Erfólg háben; gut ábschneiden* (разм);
карыста́цца по́спехам Zúspruch háben (пра даклад і г. д.);
не мець по́спеху kéinen Erfólg háben; dúrchfallen* vi (s) (праваліцца);
2. (дасягненне) Léistung f -, -en; Erfólg m;
дамагчы́ся зна́чных по́спехаў bedéutende Erfólge erzíelen;
рабі́ць по́спехі Fórtschritte máchen, vórwärts kómmen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
заграба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. што. Захопліваючы, грабучы, збіраць у адно месца, у кучу; зграбаць. Заграбаць сена. □ Ячны .. заграбае рукамі ў кужэльны беленькі фартух залатыя зярняты. Брыль. // (звычайна са словамі «нага», «ногі»). Чапляць, ссоўваць зямлю пры хадзьбе. Заграбаць нагамі. □ Акаваныя жалезам боты пакінулі след... Можа Змітрок Шэмет? Не. У Змітрака адна падкова трэснула, да таго ж, ён заграбае абцасам зямлю, не пакідаючы яснага следу. Бажко. // перан. Разм. З прагнасцю захопліваць, прысвойваць; многа атрымліваць, зарабляць. — Паны заўсёды заграбалі лепшыя землі сабе, заўсёды адціскалі нашага брата бліжэй да балота і пяскоў. Брыль.
2. што. Закопваць у што‑н. сыпкае. Пакуль Андрэй заграбаў у снег Зялёнкавы транты, у галаве яго зусім праяснілася. Чарнышэвіч.
3. Грэбці вёсламі, рукамі і пад. Міканор Іванавіч рытмічна апускаў вёслы, адкідваўся назад і моцна, напружваючы сілы, заграбаў. Даніленка. Нейкі момант Казік яшчэ спрабаваў утрымацца ў паветры. Дрыгаў нагамі, сутаргава заграбаў рукамі. Шыловіч.
4. Незак. да загрэбці (у 2 знач.).
•••
Хоць граблямі (лапатай) заграбай — пра вялікую колькасць чаго‑н.
Чужымі рукамі жар заграбаць — карыстацца вынікамі чужой працы ў сваіх карыслівых мэтах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)