Вайжда́цца ’хістацца, калывацца’ (З нар. сл.). Магчыма, кантамінацыя важгацца (гл.) і важдацца ’доўга займацца якой-небудзь справай’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пу́пніць ’марудзіць, корпацца’, пу́пніцца ’тс’, пу́пня, пу́пна ’маруда’, фраз. пу́пня пу́пніць ’доўга рабіць нешта’ (ТС). Гл. пыпніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уры́мсціцца сов., разг. угомони́ться, успоко́иться, утихоми́риться;

дзе́ці до́ўга не маглі́ ўры́мсціцца — де́ти до́лго не могли́ угомони́ться (успоко́иться, утихоми́риться)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

намаўча́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Памаўчаць доўга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папавучы́цца, ‑вучуся, ‑вучышся, ‑вучыцца; зак.

Разм. Доўга вучыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папагарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Разм. Гараваць доўга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаспа́ць, ‑сплю, ‑спіш, ‑спіць; зак.

Разм. Доўга паспаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскукава́цца, ‑кукуецца; зак.

Пачаць доўга і моцна кукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцыры́кацца, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць доўга, бесперастанку цырыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лужа́вінка Лажок сярод поля; нізкае месца, дзе доўга стаіць вада (Жытк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)