бо́ўтацца

1. (пра вадкасць) plätschern vi;

2. (у вадзе) plánschen vi;

дзе́ці бо́ўтаюцца ў рацэ́ die Kínder plánschen im Fluss

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

павыма́звацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Вымазацца, запэцкацца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. Дзеці павымазваліся. Боты павымазваліся ў гліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неабу́дны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі моцны (пра сон). Пасцель [яны] паслалі з сена і заснулі На ім, як дзеці, неабудным сном. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыбяга́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Прыбегчы — пра ўсіх, многіх. [Параска:] — У печы выпалю, каб цяплей было. Заўтра дзеці папрыбягаюць. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запрато́рыцца, ‑рыцца; зак.

Разм. Згубіцца, падзецца дзе‑н. Ножык недзе запраторыўся. // Сысці куды‑н. далёка. Куды ж гэта дзеці запраторыліся?

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

settle down

а) усталява́цца

б) супако́іцца

At last the children settled down — Нарэ́шце дзе́ці супако́іліся

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

счапі́цца, счаплю́ся, счэ́пішся, счэ́піцца; зак.

1. Злучыцца, зачапіўшыся адзін за аднаго.

Шасцярні счапіліся.

2. перан., з кім і без дап. Пачаць спрачацца, схапіцца ў бойцы (разм.).

Дзеці счапіліся за цацку.

|| незак. счэ́плівацца, -ваюся, -ваешся, -ваецца.

|| наз. счэ́пліванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

upward​2 [ˈʌpwəd] adv. (таксама upwards)

1. уве́рх, вышэ́й

2. больш;

children of three and upwards дзе́ці ад трох і старэ́йшыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

X-rated [ˈeksˌreɪtɪd] adj. то́лькі для даро́слых;

an X-rated motion picture кінафі́льм, на які́ дзеці да шасна́ццаці гадо́ў не дапуска́юцца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Не́слух ’непаслухмяны’ (Нас., Бяльк., Касп.), ’непаслухмяныя дзеці’ (Варл.), сюды ж не́слуш ’непаслухмяны’ (Нас.), укр. не́слух ’тс’, рус. не́слуш ’тс’. Усх.-слав. утварэнне ад не слухаць (слушать), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)