Во́стрыца бат. ’Deschampsia Р. В.’ (КТС, Кіс.). Рус.остри́ца ’Sagina’, укр.остри́ця ’Asperugo procumbens’, польск.ostrzyce, чэш.ostřice ’Carex’. Ад востры (гл.) паводле формы лісця (Махэк₂, 421).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
obosieczny
obosieczn|y
востры з абодвух бакоў; двухбаковавостры;
broń ~a — узаемна небяспечная зброя
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
гіпатыязі́д
(ад гіпа- + гр. theion = сера + лац. acidus = востры, едкі)
лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца пры цырозах печані, нефрозах, нефрытах, гіпертанічнай хваробе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ко́лікі, ‑аў; адз. коліка, ‑і, ДМ ‑ліцы, ж.
Рэзкі, востры боль, рэзь у жываце або ў баку. Ні колікаў, ні прыступаў — мінулася бяда, Дапамагла гаючая вада!Валасевіч.Паступова вострая коліка ў палене цішэла, змяншалася і неўзабаве зусім праходзіла.Ставер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
удаскана́лены, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад удасканаліць.
2.узнач.прым. Больш дасканалы, чым раней, вельмі дасканалы. На стале стаяла плітка. Самая ўдасканаленая плітка, уласнай канструкцыі.Лупсякоў.// Добра развіты, востры, вельмі ўспрымальны (пра пачуцці і пад.). Удасканалены слых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Zwícke
f -, -n
1) гл. Zwecke f
2) шчыпцы́, абцугі́
3) во́стры кане́ц; сасу́лька
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
háarscharf
1.
a
1) ве́льмі во́стры
2) ве́льмі дакла́дны
2.
adv ве́льмі дакла́дна, акура́тна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
pang
[pæŋ]
n.
1) рапто́ўны во́стры боль
2) паку́та f.
a pang of remorse — дако́ры сумле́ньня
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
rib[rɪb]n.
1. рабро́, рабры́на;
He broke a rib in the accident. Ён зламаў рабро ў аварыі.
2.во́стры край, рабро́ (чаго-н.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ГАЙМАРЫ́Т,
верхнясківічны сінусіт, запаленне слізістай абалонкі і сценак верхнясківічнай (гаймаравай) пазухі. Адрозніваюць гаймарыт рынагенны і адантагенны, востры і хранічны, адна- і двухбаковы. Востры рынагенны гаймарыт бывае пасля грыпу, рэспіраторных захворванняў і вірусных інфекцый, можа пераходзіць у хранічны (пры пераахаладжэнні на фоне зніжанай рэактыўнасці арганізма, скрыўленых насавых перагародках, гіпертрафіі насавых ракавін). Пры адантагенным гаймарыце ў запаленчы працэс уцягваецца ніжняя сценка гаймаравай пазухі. Клінічныя праяўленні вострага рынагеннага гаймарыту — боль у месцы лакалізацыі гаймарыту, галаўны боль, закладзенасць носа, серозна-гнойныя выдзяленні з яго, часам святлабоязь, ірадыяцыя болю на верхнюю сківіцу, зубы, корань носа, слёзацячэнне. Адзначаюцца павышэнне т-ры цела, слабасць, галаўныя болі. Пры хранічным гаймарыце звычайны насмарк з гнойнымі ці серозна-гнойнымі выдзяленнямі, галаўныя болі пры абвастрэннях. Лячэнне: медыкаментознае, фізіятэрапія, у цяжкіх выпадках хірургічнае.